در لغت: از ماده (ص ل ح) گرفته شده است، که بر ضد فساد دلالت می کند، ابن منظور گفته است: اصلاح نقیض افساد است. یعنی که چیزی را راست گردانی و مستقیم سازی.

در اصطلاح: عبارت از عقد و قرار دادی است که به برطرفی نزاع و مخالفت انجامد.
پس اصلاح به معنای رفع خصومت و آوردن آشتی در میان طرفهای درگیر می باشد، و اصل آن صلاح بوده که واژه مقابل آن فساد می باشد. از همین روی است که الله متعال به صلح و آشتی دستور داده و فرموده است:« وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا»(حجرات: 9) یعنی: هرگاه دو گروه از مؤمنان با هم می جنگند پس در میان آنها آشتی کنید.

الله متعال در جای دیگری می فرماید:« والصلح خیر». از این دانسته می شود که تمام انواع صلح خیر و نیکی است؛ زیرا که صلح آتش غضب و کینه را خاموش می سازد و نزاع های کشنده را ریشه کن می کند.