پښتو متلونه ۵- ب

ب:
ـ بابا حلاله ، پوخۍ مه حلاله .
ـ بابا دي خدای وبخښي مګر د سهار په لمانځه کي سُست و .
ـ بابا ګيلې کوي ، ادې پېرې کوي .
ـ پاچهان چي د اوګرې پېروی خوري وس ئې رسيږي .
ـ پاچهي پاچهانو لره ښايي ، لويي خدای ( ج) لره .
ـ باران پر تېر اوسو ، خره ئې د لړموړي يو وړه .
ـ بارونه ئې تړل ، اوښانو ژړل .
ـ بار ئې په شا نه شو وړای ، يو لرګی ئې بل پر کښييود.
ـ باغ که باغوان لري ، چغال هم خدای لري .
ـ باغ که خراپوې ، الو پکښي ږده .
ـ باغ چي پوخ سي باغوان کوږ سي .
ـ بام ئې لوړ ، کور ېې ډګر .
ـ بخت چي کوټه سي پاچهان ټکري خوري .
ـ بخت په ټنده دی نه په منډه .
ـ بد بانجڼ افت نه لري .
ـ بد په بلا اخته ښه دی .
ـ بد په سلام نه ورکيږي .
ـ بد تربور په بد ځای کي په کاريږي .
ـ بد مه راسره کوه ښه دي نه غواړمه .
ـ بد مه کوه بد به نه وينې !
ـ بده ماندينه تنګه موچڼه ده .
ـ بدی چي نه کړای بدي چاري ، بدی به چا واژه پر لاري .
ـ برج دي تر اسمانه ، سپي دي له لوږي مري .
ـ برخي ټولي ازلي دي نه په زور نه په سيالي دي .
ـ برخي وېشه مړونه ګوره .
ـ بزه په خپل ښکر نه درنيږي