غیبت:

گناه هر چه باشد بد است، شخصیت انسان گناه پیشه در جامعه پایان می باشد و هر فرد جامعه او را به صفت انسان بد می شناسد، ولی در میان گناهان غیبت چهره ی متفاوتی دارد؛ شیطان این گناه را به غیبت گر و مجلس غیبت به اندازه ی لذیذ می سازد، فکر می شود که کوزه های شیر و عسل را در دهن شان فرو می ریزاند.
تمام گناهان ، ریا، دروغ، …تنها و تنها صاحب خود را می آزارد و او را به حفره های دوزخ  نزدیک می سازد، تا آنکه از پروردگار خود طلب آمرزش نماید و خود را موجب رحمت خداوند متعال قرار دهد، مگر غیبت نه تنها که صاحب خود را گناه کار می گرداند، بلکه یک انسان دیگر را نیز متضرر ساخته، شخصیت او را لطمه وارد می سازد و او را در نظر همان مجلس مطرود قرار می دهد؛ روی همین سبب است که الله(جل جلاله) می فرماید:
“ولا یغتب بعضکم بعضا أیحب أحدکم أیأکل لحم أخیه میتا”  ــ سوره حجرات ــ
ترجمه: ویکی از دیگری غیبت ننماید؛ آیا هیچ یک از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟.

غیبت چیست؟

تعریف: در غیاب کسی چیزی گفتن که به صورت پسندیده نباشد و یا هم یاد کردن کسی به کلمات قبیح که سبب رنجش خاطر آن گردد.
ابن عباس(رضی الله عنه)می گوید: سلمان فارسی(رضی الله عنه) خدمت دو صحابی را می کرد و طعام شان را تهیه می نمود، روزی او را خواب برد و نتوانست غذای تهیه کند، آن دو صحابی او را نزد رسول الله(صلی الله علیه وسلم) فرستاد تا از آن مبارک(صلی الله علیه وسلم)غذای بیاورد، چون اسامه (رضی الله عنه) مهمان رسول الله( صلی الله علیه وسلم) بود، غذای نداشت تا به آنها بفرستد، روی همین سبب سلمان فارسی(رضی الله عنه) با دستان خالی نزد آنها آمد؛ آنها گفتند: اگر سلمان را در چاهی پر از آب پایان نمایید، آب آن خشک خواهد شد، بعدا نزد پیامبر(صلی الله علیه وسلم) رفتند.

پیامبر(صلی الله علیه وسلم) برایشان گفت: من در بیخ دندان های شما توته های گوشت را می بینم، آنها گفتند: یا رسول الله! ما گوشت نخورده ایم، آن جناب فرموند: بلی گوشت نخورده اید، مگر غیبت کرده اید!!!
یعنی غیبت از جمله گناهان بزرگ بوده و به خاطر زشتی و بزرگی آنست که خداوند متعال آنرا به مثابه خوردن گوشت برادر مسلمان دانسته است، برادری که روح در کالبدش نبوده و مرده باشد.
خوردن گوشت برادر ، یک عمل زشت می باشد و مرده بودن آن برادر، در زشتی آن عمل می افزاید، همچنان واقعه های که در زمان پیامبر(صلی الله علیه وسلم) اتفاق افتاده است، مانند قصه حضرت ماعز(رضی الله عنه)، داستان سلمان فارسی(رضی الله عنه) که قبلا ذکر شد و … همه وهمه زشتی و بدی غیبت را می رساند و شخص غیبت گر را نکوهش می کند.

اسباب غیبت:

خوب است اشاره کوتاهی به انگیزه های داشته باشیم که سبب می شود یک شخص غیبت برادر خود را بکند.

1- خشم: بسا اوقات خشم باعث می شود که شخصی غیبت شخصی دیگری را بکند؛ می شود دو دوست و دو برادر، روی موضوع باهم تند شوند و الفاظ تندی را باهم رد و بدل نمایند، بعدا یکی از ایشان بخاطر تسلی خود به غیبت کردن دیگرش بپردازد و در عین حال خود را بر حق نیز بداند.

2- موافقت با مجلس: در بعضی اوقات می شود شخصی در مجلسی حضور یابد که در آن جا غیبت کسی جریان داشته باشد، ولی به خاطر نظم مجلس با مردم موافقت نماید و چیزی نگوید، با وصف آنکه در دل موافق نباشد.

3- ریا کاری: بعضی اوقات ریاکاری و خود را بزرگ نشان دادن، سبب می شود غیبت صورت بگیرد، طوری که شخصی ریا کار و بزرگ منش از اعمال مردمان یاد می کند و بر کردار شان انگشت انتقاد می نهد که: از عمل فلان خوشم نمی آید….

4- کینه: کسانی که در آتش حسد و کینه می سوزند و با هر کسی از در حسد و کینه پیش می آیند، بسا اوقات در عرصه غیبت گری قرار می گیرند و از روی عقده های شخصی بر دیگران تاخت و تاز می کنند و مجالس غیبت را بر پا می کنند.

5- لهو ولعب: مجالسی که بر بنیاد تقوا بر پا نشده باشد، لهو ولعب، یاوه سرایی و هرزه گویی در آن حاکم باشد، خوا مخوا غیبت در آن جا می چرخد و بازار غیبت در آنجا گرم می باشد، زیرا هر کی میخواند از کسی یاد کند و بر او تمسخر نماید.