د اخلاقو د علم د پوهانو په نظر، غيبت ډير ډولونه لري، چې مهم يې په لاندې ډول دي:
قولي(ګړيز)غيبت: قولي غيبت دادى،چې يوانسان د خپل مؤمن وروريا خورنقص او عيب نورو خلكو ته د ژبې له لارې بيان كړي، دا ډول غيبت مشهور او په عمومي بڼه دود دى.
اشاروي غيبت: دا هغه غيبت دى، چې يو انسان د بل مؤمن ورور يا خور عيب او نقص د لاس، سترګو او يا نورو اندامونو په واسطه نورو خلكو ته وښائي، اشاروي غيبت هم د قولي غيبت حكم لري لكه چې روايت شوى دى:{قَالَتْ عَائِشَةُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا وَعَنْ أَبَوَيْهَا { دَخَلَتْ عَلَيْنَا امْرَأَةٌ فَلَمَّا وَلَّتْ أَوْمَأْتُ بِيَدِي إلَى أَنَّهَا قَصِيرَةٌ فَقَالَ صَلَّى اللَّهُ تَعَالَى عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَقَدْ اغْتَبْتِيهَا}(7: 139).
ژباړه: له حضرت بي بي عائشې رضى الله تعالى عنها څخه روايت دى، چې زمونږ كور ته يوه ښځه راغله او كله چې لاړه، ما په لاس اشاره وكړله، چې ددغه ښځې ونه ډيره ټيټه وه، نبي صلي الله عليه وسلم راته وويل د هغې غيبت دې وكړ.
كتبي(ليکنيز) غيبت: دغه ډول غيبت د ليك په واسطه کيږي، يعني يو څوک د خپل مؤمن ورور يا خور عيب او نقص نورو خلكو ته دقلم او كاغذ له لارې بيانوي، په دې ډول غيبت كې لوستونكي د اوريدونكي حكم لري او اوسمهال د انترنټ (نړيجال)، فكس او نورو وسائلو له لارې ډير دود لري.

تمثيلي غيبت: تمثيلي غيبت هغه دى، چې يو څوك د نورو په وړاندې د معلوم اوغائب شخص، عيوب او کمي تمثيل كړي، لكه د هغې د تګ، ډوډۍ خوړلو او داسې نورو عادتونو تمثيل. په دغه شان غيبت كې ليدونكي د اوريدونكي حكم لري.
كنايي غيبت: په دغه ډول غيبت کې د بل عيب او نقص اوريدونكو ته د كنايي جملو په مټ بيانيږي، لكه يو څوک وايي:(( له بې حيايۍ څخه پناه غواړم)) اومطلب يې په دغه جملې سره د معلوم او غائب شخص د بې حيايۍ بيانول وي.