د صحابه کرامو د رسول الله ص په ياد کې ژړل
ابو سعيد رضي الله عنه وايي : په مرګي ناروغۍ کې يوه ورځ رسول الله صلی الله عليه وسلم له کوره راووت صحابه ورته په جومات کې انتظار ناست وو، هغه صلی الله عليه وسلم منبر ته وخوت او ټول صحابه ترې ګير چاپير کښېناستل، رسول الله صلی الله عليه وسلم وويل: په هغه چامې قسم چې زما سايې په واک کې ده! زه همدا اوس په حوض باندې ولاړ يم، بيايې وويل: يو بنده ته دنيا او د دنيا ښايستونه وړاندې کړى شول؛ خو هغه اخرت غوره کړى دى، د رسول الله صلی الله عليه وسلم په دې خبره نور څوک پوه نشول؛ خو دابوبکرصديق رضي الله عنه په سترګو کې غټې غټې اوښکي اغلې او ويې ويل: يارسول الله! مونږ ستاسو لپاره خپل مور او پلار، ځان او مال ټول قربانوو، راوي وايي: رسول الله صلی الله عليه وسلم له دې وينا وروسته بيا منبر ته ونه خوت تردې چې له دې دنيا څخه يې دتل لپاره سترګې پټي کړې([5])
ابن عباس رضي الله عنه وايي : کله چې النصرسورت (اذا جاء نصر الله والفتح ) نازل شو رسول الله صلی الله عليه وسلم حضرت فاطمه رضي الله عنها را وغوښته او ورته ويې ويل : ماته دخپل وفات خبر راکړل شو؛ نو فاطمه رضي الله عنها په ژړا شوه ، رسول الله صلی الله عليه وسلم ورته وويل: ژاړه مه ! ځکه چې زما په کورنۍ کې به تر ټولو لومړى په ماپسې ته راځې، په دې خبره فاطمې رضي الله عنها وخندل، د رسول الله صلی الله عليه وسلم يوې مېرمنې چې د فاطمې رضي الله عنها ژړا او خندا دواړه په يو وخت وليدل؛ نو پوښتنه يې ترې وکړه چې ولې دې يووار وژړل او بيا دې وخندل؟ هغې ورته وويل: رسول الله صلی الله عليه وسلم راته وويل : ماته د خپل وفات خبر راکړل شوى؛ نو زه په ژړا شوم، بيايې راته وويل: ژاړه مه! زما په کورنۍ کې به تر ټولو لومړى ته له ما سره وينې؛ نو ځکه مې وخندل ([6]).
[irp][irp][irp]حضرت عايشه رضي الله عنها وايي: رسول الله صلی الله عليه وسلم په مرګوني ناروغۍ کې خپله لور فاطمه رضي الله عنها راوغوښته او په غوږ کې يې ورته څه خبره وکړه، هغه په ژړا شوه، بيايې ځان ته نږدې کړه او بله خبره يې ورته وکړه؛ نوهغه په خندا شوه،حضرت عائشه رضي الله عنها وايي: ما وروسته پوښتنه ترې وکړه چې ولې دې په يوه خبره وژړل او په بله خبره دې وخندل؟ هغې راته وويل: په لومړي ځل رسول الله صلی الله عليه وسلم راته وويل چې زه به په دې ناروغۍ کې وفات کيږم؛ نو زه په ژړا شوم، بيايې راته وويل چې ته به زما په کورنۍ کې تر ټولو وړاندې له ماسره يوځاى کيږې؛ نو ومې خندل ([7]).
ابن سعد دام سلمه رضي الله عنها په هکله هم همداسې حديث را نقل کړى.
علاء رضي الله عنه وايي: رسول الله صلی الله عليه وسلم دوفات وخت چې رانږدې شو نو حضرت فاطمه رضي الله عنها په ژړاشوه ، رسول الله صلی الله عليه وسلم ورته وويل: لورې! مه ژاړه! کله چې زه وفات شم انا لله و انا اليه راجعون ووايه ! ددې په لوستلو سره انسان ته د هر ډول غم بدله ورکول کيږي، هغې وويل: يارسول الله ! ايا ستا د غم بدله به هم ورکول کيږي؟ رسول الله صلی الله عليه وسلم ورته وويل: هو ! زما د غم بدله به هم ورکول کيږي ([8]).
په يوروايت کې دي چې کله رسول الله صلی الله عليه وسلم معاذ بن جبل رضي الله عنه يمن ته ليږه؛ نو بهر ورسره راووت، معاذ رضي الله عنه په خپله سپرلۍ باندې سپور و رسول الله صلی الله عليه وسلم ورسره پلي روان و او لارښوونې يې ورته کولې اوپه اخرکې يې چې مخه ښه ورسره کوله؛ نو ورته ويې ويل: معاذه ! کيدايشي زه او ته په ژوند بيا ونه وينو او بيا چې کله ته راشې نو زما د جومات او قبر تر منځ به تير شې، معاذ رضي الله عنه په دې خبره ډېر زيات وژړل، رسول الله صلی الله عليه وسلم ورته وويل: په قيامت کې به ماته متقيان ترهر چا ډېر نږدې وي هغه که هر څوک وي او هر چيرې وي ([9]).
[irp][irp][irp]
