حکم صادر كردن مخدرات به كافران در مقابل شراب؟
سوال: در مقابل شراب اگر مسلمانان براى كافران مواد مخدر صادر كنند, چه اشكالى دارد؟
جواب: مولوي ضياء احمد فاضلي، استاد فاکولتۀ شرعيات در پوهنتون هرات
اضرار مواد مخدر بر كسى پوشيده نيست, اين مادهء ويرانگر ثروت معتاد را به باد فنا مى دهد, او را بار دوش و منفور جامعه مى سازد, غيرت ومردانگى را از او گرفته وچه بسا كه او را به دزدى و ناموس فروشى وادار مى كند, مرگ ذلت بارى است كه زندگيش را ميگيرد, هر چند نه به آسانى و زودى همچون مرگ هاى ديگر.
بناء همه دانشمندان اسلامى بر حرام بودن آن اتفاق نظر دارند, جمعى بخاطر آن همه ضررها, زيرا هر چيزيكه چنين ضررهاى فردى, اجتماعى, اقتصادى و… داشته و هيچ فائدهء در آن نباشد, بدون شك حرام خواهد بود.
خداوند متعال در در سورت اعراف آيت 157 برخى از وظايف پيامبر (ص) را چنين بيان مى كند و پاكى ها را ( بر امت) حلال و پليدى ها را حرام ميگرداند.
و رسول خدا صلى الله عليه وسلم مى فرمايند: ضرر رساندن به خود و به ديگران در اسلام نيست, عدهء ديگر از دانشمندان اسلامى حكم شراب را به آن مى دهند, زيرا اگر چه در آيات واحاديث از آن نامى گرفته نشده است, چون در آن وقت وجود نداشته است, اما تعريفى كه رسول خدا و بعضى اصحاب از شراب كردند, طورى جامع است كه مواد مخدر را نيز شامل مى شود آنجا كه رسول خدا صلى الله عليه وسلم فرمودند:
هر نشه آورى شراب است و هر نشه آورى حرام است”
و از حضرت عمر روايت شده كه: هر آنچه عقل را بپوشد, شراب است.
زرع و توليد مواد مخدر, هر چند جهت صادر كردن به كشور هاى كفرى هم باشد, نارواست زيرا اگر چه تضعيف كافرانى كه با مسلمانان سر جنگ دارند, كاريست مطلوب, اما واقعيت اينست كه مواد مخدر صادر شده در كشور هاى غير اسلامى, مردم عادى و بى طرف را تباه مى كند. پس چگونه در شان مسلمانانست كه به عوض خير رسانى براى بشريت, زهر را خوراكش نمايد؟ آيا يك مسلمان متعهد چنين بدنامى ذلت بارى را در سطح جهان براى امت اسلامى خود, روا دار است؟
گذشته از آن تجربه نشان داده است كه در هر جاى كه مواد مخدر زرع و توليد شده, قبل از همه تعداد زيادى از افراد همان منطقه, بخصوص جوانان را به دام خود گرفتار كرده است, پس قبل از همه ماخود قربانى آن خواهيم شد.
البته مى پذيريم كه مقدارى از آن در عرصهء طبابت براى ساختن برخى دواها مفيد است, ولى روشن است كه حتى كمتر از يك فيصد ترياك يك ساله محصول افغانستان, نياز طبى چندين سالهء كل جهان را بر آورده مى كند, در حاليكه مواد مخدر افغانستان چون صدور آن به كشور هاى ديگر بطور غير قانونى است, به جرأت مى توان گفت كه حتى نيم درصد آن هم در طبابت بكار نمى رود.
نكته:
جاى بسى تاسف است كه با مواد مخدر در سطح جهان مبارزه مى شود اما شراب كه دست كمى از آن ندارد و باعث تباهى, ايمان, صحت, امنيت و… مى شود, آزاد گذاشته مى شود, و اين دو گانگى را كم كم در كشور خود نيز مشاهده مى كنيم به گونه ايكه مشتى از مردم ماده پرست و دشمن ايمان و جان ملت, به خود جرأت ميدهند تا مقدار زيادى شراب را وارد كشور نموده و اين زهر مار را خوراك هموطنان, بخصوص جوانان ما كنند, و دولت مردان مانيز با ابراز بى خيالى زمينهء گسترش اين بلاى خانمان سوز را بيشتر فراهم ميكنند, اين در حالى است كه رسول خدا صلى الله عليه وسلم ده كس را كه هر كدام نقشى در شراب ايفاء مى كند لعنت و نفرين كردند:
اول: سازندهء شراب.
دوم: كسى كه تقاضاى ساختن آن را ميكند.
سوم: كسى كه آن را ميفروشد.
چهارم: كسى كه آن را به جاى انتقال ميدهد.
پنجم: كسى كه براى او برده مى شود,
ششم: كسى كه آن را به ديگران مى نوشاند,
هفتم: فروشندهء آن.
هشتم: كسى كه پول آن را مى خورد
نهم: خريدار آن.
دهم: كسيكه براى او خريدارى مى شود.” ( حديث شريف)
در حديثى ديگر آنرا” ام الخبائث (مادر پليدى وزشتى) خوانده اند و حتى فرمودند كه: شراب خور در حين شراب نوشيدن ايمان ندارد, بقولى, ايمان در آن وقت از او جدا مى شود.