در زمان حاضر که متاسفانه بسياري از عادات و سليقه غربى به جامعه مسلمانان راه گشوده است ضرور است تا خواهران ما از تفقه  وآگاهي بيشتري در مسايل برخوردار بوده حکم دين حنيف خود را در مورد هر پديده نو بدانند تا در روشنى آن زندگى شبا روزى خود را بدرستى تنظيم نموده و ندانسته دچار اشتباهاتى نگردند که از لحاظ ايمانى برايشان مضر ثابت ميشود.

يکى از عادات وارده از غرب استعمال رنگ ناخن است که در کتب فقهى سابقه ما تصريحى در مورد آن وجود ندارد زيرا که يک پديده کاملاً جديد است ولى علماء و فقهاى ماصر در روشنى اصول فقهى ايکه توسط علماى سلف امت تعين شده است ، احکام آنرا به وضوح و تفصيل بيان نموده اند اينک خلاصه آن جهت استفاده خواهران ذيلا تقديم ميگردد.
رنگ ناخن در صورتيکه جرم (وجود خارجى) نداشته باشد  مانند حنا ضرر به وضوء و غسل نه دارد يعنى باموجوديت آن وضوء و غسل درست بوده و نماز اداء شده ميتواند.

رنگيکه دا راى جرم  ( وجود خارجى) باشد  مانند رنگهاى ناخن موجوده که از مواد کيمياوى ساخته ميشوند ، اگر قبل از وضوء  ناخن با آن رنگ شود وضوء يا غسل صحيح نيست زيرا که آب به سطح جلد (درقسمت ناخن) نمى رسد و طبعيست چون  وضوء يا غسل درست نباشد ، نماز هم صحيح نيست و جواز ندارد. اگر رنگ ناخن فوق الذکر بعد از وضوء يا غسل گذاشته شود به وضوء يا غسل ضرري ندراد و ميشود با آن نماز را ادا کرد.

بعضى از علماى معاصر  به درست بودن طهارت و جواز نماز به رنگ ناخن ( که جرم  داشته باشد)  فتوا داده اند ، ولى اين قول ايشان به راى جمهور علماء قول باطل بوده و پيروى کردن از آن ضلالت و گمراهى است و بايد که خواهران عزيز شديداً از آن احتراز کنند ، زيرا که نماز معراج مؤمن و  ستون دين است و کسيکه در مورد آن اهمال و سستى ميکند در حقيقت دين و ايمان خود را  در معرض خطر قرارميدهد و هيچ دليل شرعى اى اين راى شان تائيد نمى کند.

قابل ياد اوريست که مسح بر ناخنها فقط در صورتى جواز دارد که ناخن شکسته و يا زخمى باشد و بالاى آن مرهم و دواء گذاشته شود (مانند ساير قسمتهاى وجود) و اما اينکه بر رنگ ناخن مسح صورت بگيرد(چنانچه بعضى بي خبران از احکام دين انجام ميدهند) به هيچ وجه جواز ندارد و طهارت با آن درست نمى گردد.