پښتو متلونه ۶- ب
ـ بشره د انسان خوی د شيطان .
ـ بلا بيده ښه وي نه ويښه .
ـ بلا د هغه پاڅي، چي ئې ګړنګ په برېتو څاڅي .
ـ بلا پر بلا واوښته . بلا يو څه لاندي واوښته .
ـ بل ته کوهي مه کينه ، چي خپله پکښي لوېږې .
ـ بلخه بې تميزه ، لالی راغی بې کميسه .
ـ بللي خور ولي .
ـ بل من چپه شو .
ـ بنده اريان خدای پر مهربان .
ـ بنده راسه د خدای خپل سه ، لکه پر ځان داسي پر بل سه .
ـ بنده چي داد کي نو بې ياد کي ، الله چي ياد کي نو بې ښاد کي .
ـ بنده ليري موښلولې ، مرګ لار ورته نيولې .
ـ بنده و خپل عمل .
ـ بنده وتړل بارونه ، خدای کوله خپل کارونه .
ـ بوچ د اختر خلاص دی .
ـ بې دولتي د نفغقه خيژي .
ـ بيده بل بيده نسي ويښولای .
ـ بې زحمته راحت نشته
ـ بېزاره دي له خيره يم ، سپي دي در ګرځوه .
ـ بيزی په بد راضي
