فوائد شفقت

(1) شخصی که از خوی شفقت برخوردار باشد در واقع خویی را کسب نموده که رسول اکرم صلی الله علیه وسلم بدان آراسته بوده است.

(2) مردم آراسته با خوی شفقت رحمت خدا را به عنوان پاداش الهی، از آن خود خواهند کرد.

(3) از فوائد آن کسب محبت خداوند است که او تعالی بنده شفیق ومهربانش را دوست میدارد؛ و در نتیجه مردم هم او را دوست خواهند داشت.

(4) شفقت یک پایه بزرگی است که بنیاد جامعه اسلامی اسلامی بر روی آن بنا میابد؛ جامعه ای که برخی در برابر برخی دیگر عطوفت نشان می دهد ومهربانی می داشته باشد.

(5) شفقت یکی از پدیده ها و مظاهر زندگانی و برخورد نیکو است. یکی از نشانه های این شفقت آن است که بایستی در برابر برادر همفکر بیشتر از برادر تنی و فرزند شفقت ومهربانی داشت؛ یکی از بزرگان تاریخ اسلامی به نام احنف به یکی از دوستانش نامه نوشت و گفت: هرگاه یک برادر همفکرت به نزدت آمد باید او را به منزله گوش چشم خود پنداری؛ زیرا که برادر همفکر از فرزند مخالف بهتر است.

مگر قول الله متعال را نشنیده ای که به نوح علیه السلام در مورد پسر ش گفته بود: ” إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صَالِحٍ “{هود: 46}. یعنی: او فرزندت نیست بلکه او عملکردی نا سالم است.

(6) یکی از بزرگ ترین فوائد شفقت آن است که خویی است که نفعش به تمام مخلوقات الله متعال می رسد؛ چه انسان باشد یا حیوان، نزدیکی باشد یا بیگانه، مسلمان باشد یا غیر مسلمان.
(7) شفقت سبب می شود که انسان به قشر ضعیف و ناتوان جامعه از قبیل مستمندان، مساکین، بیوه ها، یتیمان، کهن سالان، بیماران و غیره ملتفت گردد.