صفات پسندیده حضرت ابوبکر صدیق رضی الله عنه
تاریخ دان
حضرت ابوبکر صدیق س عالمی ورزیده در علم نسب و تاریخ عرب بود. یکی از ویژگیهای شایان آن حضرت این بود که در هنگام بیان نسب اشخاص بجای فاش کردن عیب و ایرادهای آنها، پرده پوشی میکردند. از بانوی دانشمند اسلام؛ مادر مؤمنان حضرت عائشه صدیقه ل روایت شده که رسول اکرم ج فرمودند:
«إن أبابكر أعلم قريش بأنسابها».
«ابوبکر داناترین فرد قریش به نسبهای آنهاست».
فعالیتهای بازرگانی حضرت ابوبکر رضی الله عنه
حضرت ابوبکر در دوران جاهلیت – پیش از اسلام – تجارت پارچه میکرد. در آن زمان “بصری” در سرزمین شام بازار تجاری بزرگی بود. امروزه این منطقه در کشور اردن واقع است. کاروانهای قریش بیشتر بدین منطقه میآمدند. حضرت ابوبکر صدیق رضی الله عنه بارها برای تجارت بدین منطقه آمده بود. از این منطقه تا بیت المقدس، دمشق، عمان پایتخت اردن، تقریبا فاصله یکسانی است.
پیامبر خدا ج نیز به این منطقه رفته بود. حضرت ابوبکر صدیق رضی الله عنه بجز این منطقه سفرهای بازرگانی به سرزمینهای دیگر نیز داشته است. ثروت ایشان چهل هزار درهم برآورد میشد. در کنار تجارت و انفاق بر امور خیریه، در صفاتی چون سخاوت و کرم نیز بیمثال بود.
اخلاق حضرت ابوبکر صدیق رضی الله عنه
ابن اسحاق در کتابش آورده؛ نه تنها خانواده و قوم حضرت ابوبکر به ایشان بسیار ارج مینهادند و وی را دوست میداشتند بلکه قوم و فامیلهای دیگر نیز به شرف و مکانت و فضل و اخلاق والای ایشان اعتراف داشتند. مردم شیفته علم، و فن بازرگانی و تجارت، و اخلاق پسندیده وی بودند و با احترام خاصی خدمتشان حاضر میشدند. چون ابوبکر از برخوردهای زشت و ظالمانه قریش به تنگ آمد و قصد هجرت به حبشه نمود، یکی از سرداران عرب بنام “حارث بن یزید بن الدغنه” از اینکه شخصیتی چون او مکه را ترک گوید بسیار اظهار غم و اندوه و ناراحتی کرده در وصف ایشان چنین گفت:
«إنك تكسب المعدوم، وتصل الرحم، وتحمل الكل، وتقري الضيف، وتعين على نوائب الحق»
“تو به ناداران رسیدگی میکنی و بیکاران را کار و درآمد میدهی، صله رحم به جا آورده به خویشانت میرسی، قرضها و مسئولیتهای افراد درمانده و غریب و ناتوان را بدوش میگیری، مهمان نوازی میکنی و با افرادی که در راه حق دچارمشکل شدهاند همکاری میکنی”.
ابن الدغنه گفت: افراد با اخلاقی چون تو را نباید از شهر و دیارشان بیرون برانند. من به تو پناه میدهم، تو در ضمانت و حمایت من به مکه بازگرد.
دوری از نوشیدن شراب پیش از اسلام
حضرت ابوبکر صدیق رضی الله عنه پیش از اسلام نیز از زندگی پاک و اخلاقی والا برخوردار بود. تا بدانجا که قبل از اسلام نوشیدن شراب را بر خود حرام کرده بود.
روزی شخصی را دید که شراب نوشیده مست بود، در عالم مستی از خود بیخود شده با دستش کثافتها را میمالید. حضرت ابوبکر با دیدن این صحنه زشت و بوی بد از آنجا دور شد.
سپس فرمودند: شراب نگونبخت، این فرد را بدین روز انداخته، من هرگز به شراب نزدیک نخواهم شد.
بعدها شخصی از حضرت ابوبکر رضی الله عنه پرسید: آیا هرگز در زمان جاهلیت – پیش از اسلام – شراب نوشیدهای؟ ایشان در جواب فرمودند: «أعوذ بالله» – ” پناه بر خدا”! پرسیدند: چرا؟ جواب دادند: ” من از آبرو و عزت و اخلاقم به سختی حفاظت میکردم و کسی که شراب بنوشد آبرو و عزت و اخلاقش را از دست میدهد”.
این سخن به پیامبر اکرم ج رسید، ایشان فرمودند: «صدق أبوبكر، صدق أبوبكر» – ” ابوبکر راست گفتند، حرف ابوبکر کاملا درست است”.
دوری از بتها
حضرت ابوبکر صدیق رضی الله عنه در تمام زندگیش هرگز در مقابل بتی سجده نکرده است. روزی در مجلسی از صحابه س فرمود: من هرگز در مقابل بتها سجده نکردهام. وقتی به سن رشد رسیدم پدرم ابوقحافه دست مرا گرفته به بتخانه برد و گفت: ” این معبود و خدای توست، و عظمت و بزرگی و شرافت تو در دست اوست”؛ سپس مرا در آنجا تنها گذاشت و رفت. من به یکی از بتها نزدیک شده گفتم:” من گرسنهام، به من غذا بده! به من لباسی بده تا بدنم را بپوشانم”. هیچ جوابی از بت نشنیدم. من آنرا با سنگی زدم. بت روی صورتش بر زمین غلطید.
اینچنین خداوند متعال حضرت ابوبکر صدیق را بخاطر عقل روشن و بیدار و فطرت سلیم و پاکش و بخاطر اخلاق و رفتار پسندیدهاش از انجام تمام کارهای احمقانهای که باعث لکه دار شدن آبرو و عزت و کرامت و شرافت و اخلاق والا شده، با عقل بیدار و سلیم و فطرت و سرشت انسانی در تضادند، دور نگه داشت.