غذايي منابع لکه مڼه، کېله، د جوارو اوړه، کاهو، ګازرې، جوار، د هګۍ زېړ، د چرګ غوښه، سنتره، نعنا، نارنج، مومپلي، شالي، پالک، ورغستلي، آيس کريم او قيماق د ويتامين اي تر ټولو مطمئن منابع ګڼل کېږي..
هغه کسان چې د ويتامين اي له منابعو څخه استفاده کوي نو دې ته بايد پام ولري چې د اوسپنې د سرچينو د اخستلو سره بايد ۸ ساعته فرق ولري. کله چې ويتامين اي د سلينيم، منګنيز، اينوسيتول، فاسفورس او د اې، بي او سي ويتامينونو سره يو ځای واخستل شي نو ډېره ښه نتيجه ورکوي. له بل پلوه هغه کسان چې د حمل ضد ګوليو، کلورين، منرالي غوړيو، غيرمشبوع شحمياتو، خوږو آيس کريمو او سګرتو څخه استفاده کوي بايد ويتامين اي وانخلي..
په لنډه توګه ويلای شو چې ويتامين اي يوه مهمه مغذي ماده ده چې په غذايي موادو کې موجود وي، خو د متوسطو خلکو په غذا کې يې عموماً کموالی محسوسېږي. ډېر داسې امراض او حالات موجود دي چې د ويتامين اي د تداوۍ سره ښه ځواب ورکوي. کله چې ويتامین اي د احتياط او تدابيرو سره واخستل شي صحت ته ډېر ګټور تمامېږي. که مونږ هغه خوراکي مواد چې الله راته برابر کړي وخورو، په يقيني توګه به يادې شوې ګټې او ورسره نورې هغه هم لاس ته راوړو.

را ټولونکی:ډاکټر میرویس مایار