د لور د ساتلو فضیلت -حدیث
وَعَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ – رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا – قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: ” «مَنْ كَانَتْ لَهُ أُنْثَى فَلَمْ يَئِدْهَا وَلَمْ يُهِنْهَا، وَلَمْ يُؤْثِرْ وَلَدَهُ عَلَيْهَا – يَعْنِي الذُّكُورَ – أَدْخَلَهُ اللَّهُ الْجَنَّةَ» “. [ أَبُو دَاوُدَ]
ژباړه: عبدالله ابن عباس رضی الله عنهما فرمایی: رسول الله صلی الله علیه وسلم وفرمایل: هرڅوک چی لور ولری نو هغه ژوندې ترخاورو لاندی نکړی، سپکاوئ یې ونکړی او نارینه اولاد ته پرهغې باندی ترجیح ورنکړی نو الله پاک به دئ وجنت داخل کړی.
پدې حدیث کی رسول الله صلی الله علیه وسلم د لور پلار ته دجنت زیرئ ورکړئ دئ خو مشروط په درو شرطونو.
۱ – خپله لور مړه یعنی هلاک نکړی.
۲ – د خپلی لور سپکاوئ اواهانت ونکړی.
۳ – پرلور باندی زوی ته ترجیح ورنکړی یعنی زوی ترلور ډیر ونه غواړی، مثلا په روزلو، ډالۍ ورکولو او نازولو کی دلور سره تبعیض ونکړی.
