د عبد الله بن جعفر او غلام کیسه
عبدالله بن جعفر خپلي کروندې ته ولاړ، هلته پخپلو فصلونو کې ګرځیدی، د ځمکي څنګ ته یې د یوه دوست باغ و په هغه کې یې یو “تور غلام” ولید، د غلام وچه ډوډۍ په لاس کې ده خوري یې، یوه ګوله پخپله وخوري او یوه ور خوا ته سپي ته واچوي، عبد الله چې د تور غلام دا کړنه ولیدله خوند یې ورکړ او ورته ویې ویل:
توره ځوانه! د چا غلام یې؟
غلام: د مصعب بن الزبیر،
عبدالله: دا باغ د چا دی؟
غلام: دا هم د هغه دی،
عبد الله: عجیبه کار کوې یوه ګوله خپله خورې او بله سپي ته اچوې؟!
غلام: له الله نه حیا راته دریږي چې زه یې خورم او سپي ته یې نه اچوم.
عبد الله مدیني ته ولاړ هلته یې له مصعب بن الزبیر نه دا باغ او غلام دواړه واخیستل، بیرته تور غلام ته راغی هغه په باغ کې و او عبد الله له هغه سره بیا داسې مرکه پیل کړه:
عبد الله: توره ځوانه! ته مې له مصعب نه واخیستلې،
غلام: الله مې دي درپوري بختور کړي،
عبد الله: دا باغ مې هم واخیست،
غلام: الله دي خیر او برکت درته په کې واچوي،
عبد الله: زه شاهدي وایم چې ته مې د الله له پاره ازاد کړې،
غلام: الله دي د خیر بدله درکړي،
عبد الله: او زه الله شاهد ګرځوم چې دا باغ هم تا ته ډالۍ کوم!،
غلام: الله دي ښه بدله درکړي،
او غلام زیاته کړه: زه الله شاهد ګرځوم او تا هم شاهد ګرځوم چې دا باغ ما د فقیرانو له پاره وقف کړی دی!، عبد الله مدیني ته روان شو او له ځانه سره یې وویل: تور غلام زموږ نه ډېر سخي دی.
سیر اعلام النبلاء: 13/363.
مأخذ: روژه او سلف
