حکم سقط کردن جنین؟

در زمینه سقط کردن جنین علمای اسلام چنین نظریه دارند:
تمام فقهای اسلام اتفاق نظر دارند که نابود ساختن جنینی که جان دارد حرام و گناه بزرگ و جنایتی است بر ذی روحی تکامل یافته و به مرحله انسانیت رسیده، پس هیچ مسلمانی حق ارتکاب چنین کار را ندارد.
علما گفته اند: اگر جنین در حالت سقط زنده باشد و بمیرد برشخص واجب است که دیه یک انسان کامل ر ابپردازد، اما در حالت مرده مبلغی کمتر از دیه باید پرداخت کند.

دکتور یوسف قرضاوی

اما علما فتوا داده اند: اگر از یک طریق مورد اعتماد ثابت شود که بقای جنین زنده، موجب مرگ مادرش می گردد، شریعت اسلام با توجه به قانون کلی خود که دستور می دهد هرگاه انسان ناچار به انجام یکی از دو امر باشد لازم است آنچه را که ضررش کمتر است، انتخاب کند، اجازه می دهد در چنین شرایطی (که بقای جنین موجب مرگ مادرش می گردد و هیچ چاره دیگری نیست جز اینکه جنین سقط شود) جنین فدای مادر شود چون مادر اصل است و حیاتش محقق و بدون تردید، پس حیات او مقدم بر حیات جنین است.
از طرف دیگر مادر پایه و اساس خانواده است و معقول و منطقی نیست که فدای جنینی شود که هنوز دارای حیات مستقل نشده و حیات او به حیات مادرش وابسته است و حقوق و و اجباتی برای آن محرز نشده است. ( فتاوای شلتوت ص464)
امام عزالی می فرماید: باید بین جلوگیری از حمل و ساقط نمودن آن فرق گذاشته شود منع حمل هیچ وقت مانند اسقاط جنین یا زنده به گور ساختن طفل نیست، اسقاط جنین یا کشتن طفل زنده، جنایتی است بر یک موجود تحقق یافته، باید گفت وجود دارای مراحل و مراتب متعد می باشد، اولین مرحله وجود وارد شدن نطفه به رحم و اختلاط آن با نطفه زن  است در این مرحله نطفه استعداد پذیرش حیات را به دست می آورد و از بین بردن آن جنایت و گناهی بزرگ محسوب می شود بعد از مرحله نطفه مرحله علقه است. نابود ساختن علقه جنایت و گناهی بزرگتر از جنایت بر نطفه است، و موقعی که جنین به مرحله حیات رسید و دارای خلقت کامل شد، مسلماً محو ساختن آن جنایت و گناهی کبیره است و جرمش نسبت به مراحل قبلی زیادتر است، آخرین مرحله وجود، که جنایت علیه آن به آخرین درجه جرم و گناه می رسید مرحله ای است که جنین زنده به دنیا آید و بعد از جداشدن از مادر در حالی که زنده است علیه آن اقدام شود و آن را بکشند. (احیاءالعلوم الدین، ربع عادات، کتاب نکاح)