اهميت تعاون و رابطه آن با همبستگی
تعاون در ميان افراد جامعه يک ضرورت اجتماعي بوده که قرآن کريم به آن دستور ميدهد مشروط بر اينکه اين تعاون تا سرحد کارهاي نيک وخير وعام المنفعه باشد، وبه کارهاي نامشروعی مانند تجاوز به حریم ديگران وظلم وهتک حرمت ایشان نيانجامد.
درميان تعاون وهمبستگي دراسلام نزديکي وجود دارد، به اينگونه که تعاون مقتضي بذل کوشش وجهد از جانبين مي باشد، البته همبستگي يک درجه بلندتر از تعاون مي باشد، اينکه کمک از شخص قوي به شخص ضعيف همراه با احساسات محبت وشفقت صورت ميگيرد.
پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه وسلم ـ آنرا به يک بناء شامخ تشبيه نموده ميفرمايد: (المُؤمِنُ لِلمُؤمِنِ کَالّبُنيَانِ يَشُدُّ بَعضُهُ بَعضاً وشَبَّكَ بَينَ أَصَابَعِهِ) ترجمه: « مؤمن با برادر مؤمن خود مانند يک بنای بلند است که بعضی از اجزاي آن بعض اجزای ديگر را استوار ومحکم ميکند و انگشتان خود را داخل يکديگر نمود»
يک خشت به تنهائي خود هر قدر که محکم و قوي باشد باز هم ضعيف شمرده مي شود و هزاران خشتهاي پراکنده هيچ کاری کرده نمي توانند و نه هم بنايی را تشکيل ميدهد؛ ولي بناي قوي و محکم و استوار از مجموع خشتهاي متماسک و درهم پيچيده در صفهاي منظم بوجود مي آيد.
همچنان پیامبر صلی الله علیه وسلم در مورد تراحم و تکامل و تعاطف جامعه مي فرمايد: « مَثَلُ الْمُؤْمِنِينَ فِى تَوَادِّهِمْ وَتَرَاحُمِهِمْ وَتَعَاطُفِهِمْ مَثَلُ الْجَسَدِ إِذَا اشْتَكَى مِنْهُ عُضْوٌ تَدَاعَى لَهُ سَائِرُ الْجَسَدِ بِالسَّهَرِ وَالْحُمَّى » ترجمه:« حالت مسلمانها در محبت و رحمت و مهرباني شان به همديگر مانند يک جسد است، که هرگاه عضوي از آن به درد آيد، ديگر اعضاي جسد در تب و بيدار خوابي با آن همراهي مي کنند».[مسلم ]
