اسباب و عوامل اختلاف بين زن و شوهر
البته همچنانکه واقعیت زندگی بشر و طبیعت او ـ چنانکه خدا خلق کرده و خود بر مخلوقاتش عالمتر است ـ نشان داده، حالتهایی بر او عارض میشود که سفارشات بیتأثیر میشوند و محبت و آرامش نمیتواند در آن رسوخ کند، به گونهای که چنگ زدن به ریسمان زوجیت باعث اذیت و مشقت شده، مقصود ازدواج تحقق نمییابد و خیر و صلاح فرزندان شکل نمیگیرد. این حالات اضطراب و ناسازگاری میتواند علتها و اسباب داخلی و یا خارجی داشته باشد.
این اختلافات گاهی از دخالت غیرحکیمانه اولیا و نزدیکان زوجین، و یا از دخالت در همه امور کوچک و بزرگشان ناشی میشود و گاهی کار به جایی کشیده میشود که اولیا و بزرگان زوجین میخواهند مهربانی آن دو با یکدیگر را با سیطره یافتن بر آنان از بین ببرند، که کار به دادگاهها کشیده میشود و در نتیجه اسرارشان فاش و پردههای [پوشانندهشان] کنار زده میشوند و این همه به خاطر مسأله کوچک و یا چیز بیارزشی بوده که دخالت نامناسب و دوری از حکمت، عجله و شتاب، تصدیق شایعهها و شایعهپردازان آن را به اینجا کشانده است.
و گاهی اختلاف از کمی بصیرت در دین و جهل به احکام باگذشت شریعت، فزونی رسمهای نادرست و پیروی از افکار و ایدههای رایج نشأت میگیرد.
مثلاً بعضی از شوهران گمان میکنند که تهدید به طلاق و یا تلفظ آن راهحل صحیحی برای رفع اختلافات خانوادگی و مشکلات زن و شوهر است و برای گفتگو با همسرش جز الفاظ طلاق چیز دیگری نمیدانند، درآمد و شد، در امر و نهی و بلکه در همه امورش جز این الفاظ چیز دیگری نمیدانند. غافل از اینکه با این کار آیات خدا را به سخره گرفته، کارشان گناه، خانهاشان نابود و اهلشان را از دست میدهند.
ای مسلمانان! آیا این فهم دین است؟
طلاق سنّت [به شیوهای که شارع اجازه داده] و شریعت آن را جایز شمرده، برای بریدن ریسمان زوجیت نیست و بلکه تشریع آن برای به تأخیر انداختن جدایی است و دورهای برای آرامش یافتن، تدبّر در مسأله و معالجه و حل مشکل موجود.
«لاَتُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُیُوتِهِنَّ وَلَایَخْرُجْنَ إِلاَّ أَنْ یَأْتِینَ بِفَاحِشَهٍ مُبَیِّنَهٍ وَتِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ وَمَنْ یَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلِمَ نَفْسَهُ لاَتَدْرِی لَعَلَّ اللَّهُ یُحْدِثُ بَعْدَ ذَلِکَ اَمْراً * فَإِنْ بَلَغْنَ اَجَلَهُنَّ فَأَمْسِکُوهُنّ بِمَعْرُوفٍ أَوْفَارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ»[1].
زنان را (بعد از طلاق، در مدت عده) از خانههایشان بیرون نکنید. و زنان هم (تا پایان عده از منازل شوهرانشان) بیرون نروند، مگر اینکه زنان کار زشت و ….. آشکاری انجام دهند. اینها قوانین و مقررات الهی است و هر کسی از قوانین و مقررات الهی پافراتر نهد و تجاوز کند به خویشتن ستم میکند. تو نمیدانی چه بسا خداوند بعد از این حادثه، وضع تازهای پیش آورد * و هنگامی که مدت عده آنان به پایان رسید یا ایشان را به طرز شایستهای نگاه دارید و یا به طرز شایستهای از ایشان جدا شوید.
این طلاقی است که از طرف شارع وضع شده و بلکه مسأله به همین محدود نشده بلکه در طلاق سنّت [سنّتی] این راه آخر برای حل مشکل بوده و قبل از آن انواع پیشگیری باید مراعات شوند.
________________________
[1]. سوره طلاق: آیه 1 و 2.
تهیه: نقیب الله حمید