[باب منع كردن زن از استعمال عطر و بوي خوش هنگام بيرون رفتن او به سوي مسجد و غير از مسجد]

۵ ـ أبو موسى أشعري س از رسول الله e روايت می‌ كند كه فرمودند: «إذا استعطرت المرأة فمرت على القوم ليجدوا ريحها فهي كذا وكذا، قال قولاً شديداً، وفي لفظ: فهي زانية»^([۱]).

اگر زن به خود عطر و بوى خوش زد و بر قومی‌(مردان) عبور كرد تا بوى او را بشنوند، پس او چنين و چنان است، سخنى بسيار شديد و غليظى، و در لفظ ديگر: پس او زنا كار است.

[باب منع كردن زنان از اظهار و آشكار نمودن زينت و آرايش هنگام بيرون رفتن از خانه]

۶ ـ فضاله بن عبيد t از رسول الله e روايت می‌کند كه فرمودند: «ثلاثة لا تسأل عنهم: رجل فارق الجماعة وعصى إمامه فمات عاصياً، وأمة أو عبد أبق من سيده فمات، وامرأة غاب عنها زوجها وقد كفاها مؤونة الدنيا فتبرجت بعده، فلا تسأل عنهم»^([۲]).

سه نفر از آنها سؤال و پرسش مكن (كه عذابشان شديد و دردناك است): مردى كه از جماعت مسلمانان مفارقت كرد، و به امام و فرمانرواى خود عصيان نمود، و در همان حالت فوت كرد، يعنى در حالت عصيان خود به امام فوت كرد.

و كنيز و برده اى كه از ارباب خود فرار كرده فوت می‌کند، و زنى كه شوهرش غايب است در حاليكه از متاع و خوشى دنيا همه چيز برايش فراهم كرده سپس با اينحال تبرج می‌کند. پس ديگر از اينها سؤال و پرسش مكن كه عذابشان دردناك است.

تبرج: آشكار كردن زينت و آرايش خود براى مردان.

[باب نهي و منع كردن زنان از سفر بدون محرم]

۷ ـ عبدالله بن عباس ك از رسول الله e روايت می‌کند كه فرمودند: «لا تسافر المرأة إلاَّ مع ذي محرم، ولا يدخل عليها رجل إلاَّ ومعها محرم، فقال رجل: يا رسول الله إنّي أريد أن أخرج في جيش كذا وكذا، وامرأتي تريد الحج، فقال: اخرج معها». [متفق عليه].

زن مسافرت نكند مگر اينكه با محرم خود باشد.

و هيچ مردى بر او داخل نشود، مگر اينكه با او محرم باشد، يكى از صحابه گفت: اى رسول خدا! من می‌خواهم با جيش و لشكر فلانى براى جنگ بروم، و زنم می‌خواهد به حج برود، رسول الله e فرمود: با زن خود به حج برو.

[باب: اينكه بايستي در مسجد دروازه‌اي مخصوص و ويژه زنان باشد]

۸ ـ نافع از عبدالله بن عمر ك از رسول الله e روايت می‌کند كه فرمودند: «لو تركنا هذا الباب للنساء، قال نافع: فلم يدخل منه ابن عمر حتى مات»^([۳]).

اگر اين دروازه را فقط براى زنان می‌گذاشتيم، (يعنى فقط ويژه زنان بود) نافع گويد: ابن عمر ك بعد از اين سخن از آن دروازه داخل نشد تا اينكه فوت نمود.

[باب: براي زنان رفتن به وسط و ميان راه جايز نيست]

۹ ـ أبو أسيد الأنصاري t ـ در حالى كه از مسجد بيرون می‌رفت و مردان با زنان در راه با هم اختلاط می‌کردند و در هم می‌آميختند ـ از رسول الله e شنيد كه به زنان چنين فرمودند: «استأخرن فإنَّه ليس لكن أن تحققن الطريق، عليكم بحافات الطريق، فكانت المرأة تلتصق بالجدار حتى إن ثوبها ليلعلق بالجدار من لصوقها به»^([۴]).

اى زنان كنار رويد كه براى شما به وسط راه رفتن جايز نيست، بر شماست كه از كنار راه و جاده برويد، پس زن خود را به ديوار می‌چسپاند تا اينكه لباسش به ديوار می‌چسپيد، چون به شدت خود را به ديوار می‌چسباند تا برود.