آثار و پیامدهای تمسخر واستهزاء

(1) تمسخر واستهزاء روابط اجتماعی ای که بر اخوت و محبت و همدلی استوار است را قطع می کند. (
(2) 1) تمسخر بذرهای عداوت و بدبینی را در میان مردم می کارد و کینه و کدورت را به میراث می گذارد.
(3) خوی انتقامجویی را تقویت می کند.
(4) ضرر استهزاء به مؤمنین به خود شان باز می گردد.
(5) استهزاء کننده خود در معرض حقارت و پستی قرار می گیرد.
(6) استهزاء کننده خود را در معرض غضب و عذاب الهی قرار می دهد.
(7) حسنات استهزاء کننده در روز قیامت ضایع و نابود می گردد.

(8) تمسخر یک انذار کننده شوم برای تمسخر کنندگان است؛ چه آنانی که نوح علیه السلام را مورد تمسخر قرار میدادند خود به بلای تمسخر خویش گرفتار آمدند.

(9) تمسخر وقار مسخره کننده را فرو می ریزد و پرده مروتش را میدرد.
(10) مسخره کننده با تحقیر کسی که خداوند او را گرامی داشته، برخویشتن خویش ستم روا میدارد.
(11) تمسخر قلب را می میراند و غفلت را بر آن طاری می گرداند، روز قیامت از کرده خویش پشیمان می گردد ولی آنروز پشیمانی فایده ای در پی نخواهد داشت.
(12) تمسخر از خصوصیات کافران و منافقان است که مؤمنان از تشبه بدانها منهی قرار گرفته اند.

(13) تمسخر کننده در این دنیا نیز مورد عقاب الهی قرار می گیرد و به همان حقارتی گرفتار می آید که خود دیگران را مورد تمسخر قرار می داده است.

(14) مردم از تمسخر کننده دوری می کنند؛ زیرا که از او می هراسند و خود را در نزدیکی با او ایمن نمی پندارند.
(15) استهزاء کننده از قبول حق و گوش دادن به نصیحت خود داری می ورزد و به

تألیف: داکتر عبدالصبور فخری