دعا و تلاوت مادر معجزه می‌آفریند -عبدالرحمن فارح
طفلی‌که فقط 3 سال دارد، پروردگار، او را برگزیده تا معجزه‌ای از معجزاتش در قرن‌بیست‌ویکم باشد؛ الله متعال این اعجاز را در بهترین زمانه هایعنی ماه غفران و رحمت و در دهه‌ی اخیرآن در سرزمین الجزائر نشان تا دلیلی بر حقانیت و جاویدگانگی کلامش باشد. “عبدالرحمن فارح” که در الجزایر چشم به جهان گشوده است هنوز سه بهار از عمرش سپری نشده است که توانسته باشنیدن قرآن از زبان مادرش و از طریق تلویزیون آن را حفظ نماید. آیا هیچ چشمی دیده و یا گوشی شنیده که کودکی در سومین بهار زندگی اش بتواند قرآن را حفظ کند و بایک بار شنیدن طولانی‌ترین سوره‌های قرآنکریم مانند سوره کهف، مریم و … را به حافظه بسپارد، بدون این‌که در احکام تلاوت و یا درآمیختن آیات مشابه، دچار کوچک‌ترین اشتباهی شود!
لقب این بچه “فارح” یعنی “مسرور” است و به راستی که تصویر حقیقی‌سرور و شادمانی را می‌توان در آیینه‌ی زنده‌گی این طفل به تماشا نشست و شاید هم برای او و والدینش محقق شده که سرور جاویدانی داشته باشند و افتخار کنند که الله چراغ معجزه قرن بیست‌ویکم را در خانه‌ی ایشان بر افروخته است!
آن چه در نزد ما مشهود و معمول است این است که کودکان، اکثر اوقات یا خنده می کنند ویا گریه و یا هم در میان بازیچه‌ها و یا تماشایی‌کارتون غرق رویا‌های کودکانه اند. اما فارح از کودکانی است که اگر خنده بر لب دارد و یا گریان است؛ و یا اگر مقتضای طبیعت کودکانه سرگرم بازیچه هاست باز هم خاطرش از خواندن قرآن شاد است، تو گویی که از شیرش باز داشتند تا بعد از این کلام پروردگار، در شیره‌ای جانش در آمیزد!
سیمایش در هنگام تلاوت ترجمان آیه های قرآن است.او قرآن را با احکامش تلاوت می کند، هنگامی که به تلاوت عبدالرحمن فارح گوش فرا می‌دهی، گمان می کنی به یکی از شیوخ حرمین شریفین گوش جان سپرده باشی ولی حقیقت این است که جلو طفل کوچکی هستیم که نه تنها خواندن و نوشتن نمی حتی در مقدار عمر خویش نیز دچار اشتباه می‌شود اما هنگامی‌که بخواهی قرآنکریم تلاوت کند این کلام جاویداندان الهی، مانند آبشار نوری از میان لبان کوچک‌اش جاری می شود.
هنگامی‌که از مادرش می پرسیم که عبدالرحمن قرآن را چگونه حفظ کرده این گونه جواب می دهد: «هنگامی که حامله بودم قرآن تلاوت می کردم و روزهای جمعه سوره کهف را می خواندم و روزانه معوذتین(سوره‌های ناس وفلق) و سوره ملک را می خواندم، بعد از تولد نیز گوش و جان عبدالرحمن را روزانه با آیات قرآنکریم آشنا می ساختم و جهت حفظ او از آفات و بلاها، قرآنکریم انیس و همنفس مان بود. اذکار دعاهای که ازپیامبر«ص» بعنوان وظایف صبح و شام به ما رسیده است، بر او می خواندم و او همراه باتلاوت آیات کلام مجید و و زمزمه‌ای ذکر الله در خواب ناز می‌رفت.
بار دیگر از مادرش پرسیدم چه وقت متوجه شدید که او قرآن را با یک بار شنیدن حفظ می کند؟! در پاسخ گفت با گذشت دو سال ازعمرش در هنگام بازی‌ها و سرگرمی‌های کودکانه می دیدم که آیات قرآن را با خود زمزمه می کند و جز با قرآن با هچ‌چیز دیگر انس و الفت نمی‌گیرد و زمانی‌که می‌خواستم برایش برنامه های کوکانه و یا کارتون به نمایش بگذارم نمی پذیرفت و از من می خواست شبکه «العفاسی» را که – یک شبکه‌پخش قرآن است – نمایش دهم. عبدالرحمن نه به مدرسه قرآنی و نه برای حفظ قرآن به مسجد رفته ونه هیچ کسی روش حفظ قرآن را به او آموختانده است، او همانگونه که پدرش می گفت: «ملاک جاویدانگی کتاب خداست.»
و حالا مادرعبدالرحمن از در آمیختن آن با بچه ها و بازی در خیابانها از ترس این که آن چه از کتاب خدا را حفظ دارد به سبب گناهان و سرگرمی های نا سالم فراموش نکند ، بطور جدی از فرزند عزیزش که معجزه عصر شده است نگهداری و مراقبت می‌کند.
نا گفته نباید گذاشت که هرچند پروردگار بلند مرتبه با نشان دادن این معجزه‌ی بزرگ یک بار دیگر جهانیان را بسوی سعادتی فرا می‌خواند که جز درسایه‌های قرآن میسر نیست اما بدون شک تقوا و پای‌بندی و انس یک مادر مومنه با خدا و دعا و نیایش و تلاوت قرآن کریم است که خداوند برکت آنرا در وجود فرزندش قرار داده و خواسته است که برای این مادر با تقوا و پاک، مژده بدهد که عباداتش را پذیرفته و در قالب یک معجزه شگفت انگیز جاویدانه کرده است.
منبع سایت نوگرا: تلخیص و ویرایش عبدالقدیر صالحی
