پښتو متلونه ۱ – آ
الف :
ـ ابا اوبو يو وړ ، ويل ابا څه کوې چه غاړي غرونه ئې يو وړه .
ـ ابا مه ګوری ، خورجين ئې ګوری .
ـ اټنه وران سې چه امرالدين دي نارې کوي .
ـ اختر پټ مېړه نه دی .
ـ آخير عمر د خوارۍ دی .
ـ ادب له بې ادبه زده کيږي .
ـ ادب له زخمه اخيستل کيږي .
ـ آدم خان دي په خيال ګوروان درغلی دی .
ـ ارزانه بې علته نه وي ګران بې حکمته .
ـ ارمان چي وروستی عقل لومړی وای .
ـ آره آره يوم پر غاړه .
ـ اړه په اړه خلاصيږي .
ـ ازمويلی څوک نه ازمويی .
ـ ازميښت اول په کال وتلين و ، اوس دم په دمه دی . ( تلين دسالګری په معنی دی )
ـ آسان ئې نالول چونګوښو هم پښې پورته کړې .
ـ آسمان ليري ، ځمکه سخته .
ـ آسمان چي ټيټيږي ، دومره نه اوريږي .
ـ آسمان چي وريځي ښوروي باران به وکي ، کونډه چي سترګي توروي مېړه به وکي .
ـ آس ششنی ، خر رايي ، عاتره نوري بلاوي وايي .
ـ آس که ټکنی دی ميدان لڼد دی .
ـ آس ئې و هغو ته ورکړ چي د تانګ د ټرلونه وه .
ـ آس ئې په سوو ګټي ، مړونه ئې په خولو ګټي .
ـ آس دبله ، غمچينه د ځنګله چي دی ئې تيز نه کړي نو بې څوک تيزوي .
