نمیخواهم برای چند وقت اولاد داشته باشم، آیا جواز دارد؟
سوال:
السلام علیکم و رحمت الله و برکاته!
آیا اسلام عزیز در باره اینکه فاصله بین ولادت ها دو سال باشد کدام چیزی نقل کرده.
اگر شخصی به خواست خود میخواهد بعد از تولد شدن طفل اول دیگرعلاقه به طفل دومی یا سومی یا …. را نداشته باشد و توسط به بعضی ازدارو ها ازتولد جلوگیری نماید.
جواب:
السلام علیکم ورحمة الله وبرکاته
کنترل رشد جمعیت مطلقاً جایز نیست. اگر هدف از جلوگیری از باردار شدن، فرار از فقر باشد، مطلقاً جایز نیست؛ زیرا روزی دهنده الله تعالی است و روزی همه ی جنبندگانی که روی زمین هستند بر عهده ی الله تعالی است.
امّا اگر جلوگیری به خاطر نیاز و ضرورت باشد؛ مثل این که زن به صورت عادی و طبیعی زایمان نمی کند. اگر حامله شود به ناچار باید تحت عمل جراحی قرار گیرد، یا این که زن و شوهر به خاطر مصلحتی مدتی می خواهند باردار شدن را به تأخیر اندازند. در این صورت جلوگیری از حاملگی اشکالی ندارد. چنان که در احادیث صحیح آمده است و از جمعی از صحابه روایت شده که عزل جایز است. بعضی از فقها گفته اند که خوردن دارو برای انداختن جنین قبل از چهل روز جایز است؛ بلکه اگر حاملگی برای زن مضرّ است باید جلوگیری کند.
وبرای جلوگیری از ولادت عزل جایز است وعزل ریختن آب منی بیرون از شرمگاه زن را عزل می گویند. از صحابه رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ ثابت است که آنها عزل می کردند و پیامبرصَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ آنان را از این کار نهی نکرد، ولی زمانی درست است که این کار به خاطر مصلحتی انجام شود. به عنوان مثال شوهر تمایل ندارد که در آن وقت زنش حامله شود و یا این که به خاطر آن که در حالت حیض و نفاس آمیزش حرام است.
امام نووی/ میگوید: «عزل» به معنی کنار کشیدن از عمل زناشویی قبل از انزال است و از نظر ما در هر شرایطی ـ چه با رضایت یا عدم رضایت همسر ـ انجام پذیرد، کراهت دارد. زیرا منجر به عدم آفرینش فرزند میشود».( شرح صحیح امام مسلم، ج 5، ص 267)
دلیل بر جواز عزل و امثال آن حدیثی است از جابر بن عبدالله انصاری که میفرماید: «در عصر رسول الله صلی الله علیه وسلم و در شرایطی که آیات قرآن نازل میشدند، ما گاهی اقدام به عزل مینمودیم و رسول الله صلی الله علیه وسلم از آن باخبر بود و ما را از آن نهی نمیفرمود».( متفق علیه)
این احادیث و امثال آن بیانگر این حقیقتاند که جلوگیری از بارداری پیش از انعقاد نطفه جایز است؛ زیرا از آن روایات اینگونه فهم میشود که رسول خدا صلی الله علیه وسلم از آن کار باخبر بوده است و اما از آن نهی نمی فرمود و چنانچه کار حرامی میبود از آن نهی مینمود، و با سکوت خویش آن را تأیید نمیکرد.
اصلاح انلاین