ساکن ميم دری احکام لري ادغام ،اخفاء او اظهار

۱- ادغام :

ساکن میم فقط په ميم کې ادغامیږي .

کله چی د ساکن ميم نه وروسته بل متحرک ميم راشي نو ميم په ميم کې مدغم کيږي او د يوه الف يا دوو حرکتونو په اندازه غنه پکې کيږي . لکه :

(أَمْ مَّنْ) (وَمِنْهُمْ مَّنْ) (کَمْ مِّنْ) (لَهُمْ مَغْفِرَةٌ) .

۲– اخفا :

کله چی له ساکن ميم نه وروسته د (ب) حرف راشي له غنی سره اخفا کيږي چی دیته شفوي اخفا هم ویل کیږي یعنی شونډی به دیوه ویښته په اندازه فاصله لري او مکملی به نه سره لګیږي .

احکام تجويد لیکي چې که د ميم نه وروسته د (ب) حرف راشي اخفا او اظهار دواړه روا دي ولی اخفاء کول غوره دي .

مثال :

(هُمْ بَارِزُونَ) (کَلْبُهُمْ بَاسِطٌ) (إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ).

۳– اظهار :

د ادغام او اخفا حروفو (م،ب) پرته نور شپږويشت حروف که له ساکن ميم وروسته راشي اظهار کيږي . يعنی ساکن ميم له غنی پرته ښکاره او له خپل مخرج څخه ادا کيږي .

لکه : أَنَّ لَهُمْ جَنَّتٍ – أَمْ حَسِبْتُمْ اَن تدخل– ألْحَمْدُ للهِ ، لهم فیها

خو د نورو حروفو په پرتله په (و، ف ) تورو کې  د مخرج د اختلاف په وجه اشد اظهار کيږي لکه : په “و” کېامْوَالٍ او په  ”ف”  کی  کَيِدَهُمْ فی تَضْلِيْلٍ

د ساکن ميم احکامو لنډيز

مشدد نون او ميم

غُنه :

غُنه هغه آواز دی چې له خيشوم (د پوزې له وروستۍ برخې ) څخه راوځي او د يوه الف يا دوو حرکتونو په اندازه کش کول کيږي .

يو حرکت دومره وي لکه خلاصه ګوته چې بنده شي يا تړل شوي ګوته چې خلاصه کړل شي .

غنه په ميم مشدد ، ميم مدغم او ميم اخفاء ، نون مشدد ، نون مدغم نون احفاء او تنوين کې تر سره کيږي

غنه لره پنځه مراتب دي :

۱- المشدد ( شد لرونکي ميم او نون کې کامله غنه تر سره کيږي) .

۲- المدغم ( د ادغام په صورت کې کامله غنه تر سره کيږي) .

۳- المخفي ( د اخفاء نون او تنوين او اخفاء شفوي او اقلاب په صورت کې کامله غنه د دوو حرکتونه په اندازه تر سره کيږي) .

۴- الساکن المظهر (کله چې نون ساکن وروسته حلقي حروف وي په نون کې ناقصه غنه تر سره کيږي او د شفوي اظهار په صورت په ميم کې ناقصه غنه ادا کيږي ).

۵- المتحرک ( په نون او ميم متحرک کې ناقصه غنه تر سره کيږي  ) .