د هجر شپې | شعر
د هجر شپـــي دي ، چې تــیریږي ته به کــــله راځې
زړه می بی تا نه نه صـــبریږي ، ته به کــــله راځې
بشـــره دې اوس هــم ، د خــیالونو په ټالو کې زانګي
د فراق شـــپی دي چې اوږدیږي، ته به کـــله راځې
د انتــظار لمــــحودې تت کړو، رانه نور د ســترګو
زړه می په تا پســـي ځــوریږي، ته به کــــله راځې
دې ځوانیمرګ تسل هم نه کړو، زمونږ زړونه قرار
په بی صــبری عمــر تـــــیریږي ،ته به کــله راځې
سلګۍ سلګۍ باندی تـــیریږي، دا لمـــحې د ژوندون
بهــــیرد اوښــکو نه ودریـــــږي، ته به کـــله راځې
د آرزوګــــــانو، آرمــانونو، او د هـــــیلوغـــــــوټۍ
دلتـــه په ویـــــنو کې لمبـــــیږي، ته به کــــله راځې
په طوفــانــــو د سمــــندر، او د وحشــت، په څــــپو
د آرمــانو بـــــــیړۍ ډوبـــیږي، ته به کـــــله راځې
د نفرتونواو د کرکې ، په لمـــبو کې ســـوځــــــــــو
چــاپـــیره اور له مونږ تاویـــــږي، ته به کله راځې
زمونږ د ســــتروآرمانـــونوســـولي، چــیرته لاړې؟
ســـترګي مو تا پســـــي ړندیږي، ته به کـــله راځې
سید عبیدالله نادر
آمریکا کلفرنیا ۵/۱۲ /۲۰۲۲
