اخلاق د خلق جمع ده، د انسان هغه خوى او خصلت ته وايي، چې ميراثي او فطري نه، بلكې عام عمل وي، چې انسان يې د خپل چاپېريال او ناستې پاستې څخه اخلي او په غېرې ارادي توګه، يا په معمولي اشاره وخت په وخت څرګنديږي. نو كه دا پاخه عادتونه نېك او ګټور وي، انسان د اعتماد او باور وړ ګرځوي او په حسن اخلاق كې حسابيږي او بر عكس، لنډه دا چې انسان له ټولو حيواني ډولونو په ښو اخلاقو ځان جلا كوي. همدا لامل دى، چې د تهذيب په تاريخ كې هرې ټولنې په ښو اخلاقو اتفاق كړى دى.  دروغ، وعده خلافي، ظلم، بخل،  بې صبري يې بد ګڼلي دي او همدا ښه او بد اخلاق  د انسانيت ګډ ارزښتونه دي .