اجتهاد د اصول او فقه له نظره
اجتهاد دادی چه په لټون او تحقيق کې ښه محنت کول د شريعت د فرعی احکامو او دهغی د تفصيلی دلايلو .
دډيرو مسائلو په حقله خو په قرآن کريم او حديث نبوی ص کې په ښکاره او صافو ټکو سره احکام بيان شوی دی او زمونږ د شريعت ډيره برخه هم همدغه ده . په دغو مسائلو کې خو د روا او ناروا کيدلو تر منځ هيڅ اختلاف نشته .
مګر په ځنو مسائلو کې بيا قرآن او حديث کې واضح حکم نه وي .
بيا مجتهدين راولاړيږی او دخپل اجتهاد څخه کار اخلی .
صحابه کرامو هم په ځنو مسائلو کې اجتهاد کړی دي دهغه امثال او روايات شته .
ورسته بيا څلورو امامانو څلور فقه حنفی ،مالکی ،شافعی او حنبلی ترتيب کړی دی چه په ځنو مسائلو کې چه داجتهاد ضرورت دی هلته يې اجتهاد کړی دی او په نورو مسائلوکې پوره واضحت ترتيب کړی دی
کوم څوک چه پوره علم ونه لری هغه نشی کولای په مستقيم ډول له قرآن او حديث څخه مسائل را نقل کړی د عامه مسلمانانو لپاره همدا د فقه احکام د څلورو مذاهبو په بڼه ترتيب شوی دی .
مجتهد به د لوړی تقوی او بصيرت خاوند وي او په پنځه قسمه علم به پوره حاکميت لری کله کتاب الله ، حديث ، علم لغت العربی ، قياس — باندې .
د حسيب بصير په جواب کښي
