محترما! این جانب یک سوال با دو جز دارم که به عرض تان میرسانم خدا کند که مزاهم وقت تان نشوم و جواب آنرا به همین ایمیل بفرستید
سوال من این است که حضرت بابا آدم علیه سلام با کدام زبان حرف میزد یعنی نام آن زبان که حرف میزد چی بود و زبان ها از کدام زمان بوجود آمدند ، وفعلا در دنیا چند لسان وجود دراد.
زیاده وقت شما را نمیگیرم به امید صحت مندی همه کارمندان سایت اصلاح آنلاین
تشکر
برادر تان محمد هاشم از مزار شریف

جواب :
السلام علیکم ورحمة الله وبرکاته
برادر عزیزمحمد هاشم !
هرچند درباره لسانیکه آدم علیه السلام به آن تکلم می نمود ، معلومات یافتن وفهمیدن کدام فایده ای عملی درقبال ندارد وبهتر است ما درصدد چیزهایی باشیم که بزندگی امروز وفردای ما ارتباط دارد، اما با آنهم به احترام شما که ازخوانندگان دائمی اصلاح آنلاین می باشید، سطوری را بعنوان توضیح در رابطه به سوال تان عرض میداریم:

به صورت دقیق در این باره کدام سندی وجود نه دارد که از آن ثابت شود که آدم علیه السلام به کدام لسان صحبت می نمود .

جمعی از علماء گفته اند که آدم علیه السلام به لسان عربی صحبت می نمود و بعضی از ابیات شعر را هم به او منسوب نموده اند ولی کدام دلیلی روشنی نه دار ند در قرآن کریم هم به این موضوع اشاره نه شده ، فقط آمده است که : (وعلم آدم الآسماء کلها) وبه آدم علیه السلام نامهای همه چیز را یاد دادیم.

چون قرآن کریم به زبان عربی است بعضی از علماء میگویند که آدم هم طبعا به عربی صحبت می کرد.وبرخی می گویند که آدم به لسان سریانی تکلم می نمود.
یک حدیث طویل از ابو ذر رضی الله عنه در بعضی از کتب روایت شده که ابن حبان هم انرا روایت نموده و ابن کثیر هم در تفسیرش آنرا ذکر نموده رسول الله صلی الله علیه وسلم به ابو ذر می گوید : (يا أبا ذر أربعة سريانيون آدم وشيث وأخنوخ وهو إدريس وهو أول من خط بالقلم ونوح وأربعة من العرب هود وشعيب وصالح ونبيك محمد صلى الله عليه وسلم)
ترجمه : ای ابو ذر چهار (پیغمبر سریانی هستند : آدم ، شیث ، اخنوخ که اسم اصلی اش ادریس است ، واو کسی است که برای بار اول به واسطه قلم نوشت و نوح علیهم السلام و چهار آن عرب هستند : هود ، شعیب ، صالح و محمد صلی الله علیه وسلم.

ولی این حدیث را اکثر علماء ضعیف گفته چون در راویان آن إبراهيم بن هشام بن يحيى الغساني است و اورا علماء به دروغ گفتن متهم می کنند .

امام احمد در علل می گوید: حدثني نصر بن علي قال: حدثنا الأشعث بن جابر عن الحسن قال: « خرج آدم من الجنة ولغته السريانية ولن تعود إليه »
ترجمه : نصر بن علی برایم گفت : (به ما اشعث بن جابر از حسن روایت کرد که او گفت : آدم از جنت بیرون شد و لسانش سریانی بود وبه آن بر نخواهد گشت).
درباره بخش دوم سوال باید گفت که :
در این شکی نیست که قبل از آدم علیه السلام هم لسان ولغت وجود داشت و ملایکه و جنیات قبل از آدم و انسان بودند و صحبت می کردند و لسان انسان طبعا از آدم علیه السلام سرچشمه می گیرید و بعدا که اولاد آدم زیاد و متفرق شدند نظر به منطقه لسان هم تغییر کرد وبرخی از دانشمندان می گویند که تعدد و زیاد شدن لسانها بعد از نوح علیه السلام شروع شد و نوح علیه السلام را آدم دوم هم میگویند

دانشمندان زبان‌شناس برآنند که زبان‌های امروزی دنیا بر سه بخش است:
نخست – بخش یک هجایی (یک سیلابی) و این قسم زبان‌ها را زبان‌های ریشگی می نامند، زیرا لغات این زبان‌ها تنها یک ریشه است که به اول یا آخر آن هجاهایی نیفزوده‌اند. زبان چینی، آنامی ‌و سیامی ‌را از این دسته می ‌دانند، در زبان‌ های ریشگی شمارۀ لغت‌ها محدود است، چنان که گویند چینیان برای بیان فکر خود ناگریزند لغات را پس و پیش کنند یا مراد خود را با تغییر لحن و آهنگ کلمه بفهمانند.

دوم – بخش زبان‌های ملتصق:

این زبان‌ها یک هجایی نیست چه در لغات این زبان به هنگام اشتقاق هجاهایی بر ریشۀ اصلی افزوده می‌شود ولی ریشۀ اصلی از افزودن هجاها هیچ گاه تغییر نمی‌کند و دست نمی‌خورد و هرچه بر او افزایند به آخر او الحاق می‌شود.

مردمی‌که زبانشان را ملتصق خوانند اینانند:
۱- مردم اورال و آلتایی که شاخه‌ از نژاد زردپوست می‌باشند مانند مغولان و تاتاران و ترکان و مردم دونغوز و فین و ساموئید و بیشتر ساکنان سیبریا و دشت قبچاق
۲- مردم جاپان و اهالی کوریا
۳- دراوید و باسک از مردم هند
۴- بومیان آمریکا‌
۵- مردم نوبی (جنوب مصر در آفریقا) مردم هُوتْ تِنْ تُتْ مردم کافرْ و سیاه پوستان آفریقا
۶- مردم استرالیا

سوم – بخش زبان‌های پیوندی:

در این زبان‌ها بر ریشه و مادۀ لغات هجاهایی افزوده می‌شود ولی نه تنها به آخر ریشه، بلکه به آخر و اول ریشه هم – دیگر اینکه ریشۀ لغت بر اثر افزایش تغییر می‌کند، گویی که ریشه با آنچه بر وی افزوده شده است جوش خورده و پیوند یافته است – به خلاف زبان ملتصق که چون ریشه تغییر نمی‌کند هجاهایی که بر ریشه افزوده است مثل آن است که به ریشه چسبانده باشند نه با او پیوسته باشد.

زبان‌های پیوندی این‌هاست:
الف – زبان‌های سامی‌مانند عبری، عربی و آرامی‌که بعد سُریانی نامیده شد، و در عهد قدیم زبان‌های فنیقی و بابلی و آشوری و زبان مردم «قرطاجنه» که شعبه بوده‌اند از فنیقیان و زبان حیمری.

ب – زبان‌های مردم هند و اروپایی به معنی اعم: آریاییان هند – آریاییان افغانستان و ایران – یونانیان – ایتالیاییان – مردا سِلْت (بومیان اروپایی غربی) جرمنی (آلمان و آنگلوساکسون و مردم اسکاندیناوی) – لِتْ و لیتوانی و سلاو (که روس و سلاوهای شرقی اروپا و مردم بلغار و صرب و سایر سلاوهای بالکان باشند)

علمای زبان‌شناسی برآنند که زبان‌های بخش سوم از مراحل زبان‌های بخش اول و دوم در گذشته و ترقی کرده تا بدین درجه رسیده است – یعنی این زبان‌ها مستقلا در سیر تطور کمال یافته و به مرحله‌ای رسیده است که اکنون مشاهده می‌کنیم .
جمع وترتیب : محمد شعیب قریشی

اصلاح انلاین