آثار تملق و چاپلوسی
نتیجه چاپلوسی، برهم خوردن تعادل جامعه و رفتن آن به سوی حالتی دروغین و مسموم خواهد بود . چاپلوسی جامعه را به قهقرا می برد و تعالی و پیشرفت را ضربه می زند و جای انسان های کوشا و پرتلاش را انسان های استفاده جو می گیرند و آنها در تلاش آن می باشند تا از وجود حاکم استفاده شخصی کرده به قصه پیشرفت و عقب ماندگی جامعه نباشند.
چه بسا کسانی که با ستایش دیگران فریب می‌خورند. یکی از دلایل فریب خوردن آدمی در عرصه حیات همانا سخنان خارج از قاعده و عاری از حقیقت انسان‌های متملق و چاپلوس است. آنگاه که آدمی در اثر گفتار انسان‌های پست و حقیر خود را برتر از آنچه هست می‌بیند و احساس می‌کند که از نظر علم و عمل و سرمایه‌های مادی و معنوی از دیگران والاتر است، در موقعیتی خطرناک قرار می‌گیرد که تمام هستی خود را بر باد دهد و به خسران دنیا و آخرت دچار گردد.
از دیگر آثار ناپسند تملق و چاپلوسی مبتلا شدن آدمی به غرور و سرکشی است که از زشت‌ترین گناهان در پیشگاه پروردگار محسوب می‌شود و انسان خودپسند و مغرور به یقین اهل دوزخ خواهد بود. پیامبر بزرگ مان هم فرموده است: شخصی که در دل ذره ای از کبر خود بزرگبینی داشته باشد بوی خوش بهشت به مشامش نخواهد رسید.
همچنین از دیگر آثار تملق آن است که عقل آدمی را زائل می‌کند و آدمی را تحقیر کرده و از شخصیت انسانی تهی می‌گرداند.
