چه گونه در انکشاف جامعه سهیم شویم؟
سهم گیری در رشد و انکشاف جامعه به هر پیمانه ای که باشد، از عمده ترین مسؤلیت های شهروند یک کشور است زیرا کشور خوب و مترقی خواستنی نی بلکه ساختنی است و این اتباع و افراد یک ملت هستند که میهن شان را برای بهتر زیستن می سازند، ما همواره به منظرهای زیبا و قشنگ کشورهای پیشرفته مانند چین، جاپان، فرانسه و … (به اصطلاح وطنی لق لق) نگاه می کنیم و از تماشای آسمان خراش ها و سایر مناظر دلگشای آنها لذت می بریم ولی آیا فکر کرده ایم که این همه پیشرفت ها و انکشافاتی که عقل ما را متحیر می سازند، از دل زمین مانند گیاه سبز نشده اند و در اعمار و شگوفایی آن دستان موجودات فرا زمینی هم دخیل نیستند بلکه آن همه دستاوردها، محصول زحمات و تلاش های سخت فرزندان دانش آموز آن کشور ها هستند که برای نسل های بعدی به یادگار می گذارند و به آنان می آموزانند که وطن بالای شان چه حقوقی دارد، پس حالا وقتی آن فرار رسیده است که ما سر به گریبان اندیشه فرو گذاریم و وضعیت موجود کشور خویش را جهت دادخواهی به پیش قاضیی وجدان ببریم و صادقانه حکم کنیم که ما در انکشاف و رشد جامعه خویش چه نقش داریم و چه باید انجام دهیم؟ و این قضاوت مارا وادار خواهد ساخت تا برای ادای مسؤلیت در برابر میهن عزیز مان عملاً اقدام نموده به هر طریق ممکن در انکشاف جامعه خویش سهیم شویم و از همین حالا به انجام گزینه های ذیل تعهد بسپاریم:
1- بسوی صنعتی شدن: ما زمانی خودکفا شده و از گدایی و در به دری اقتصادی رهایی می یابیم که به دستان خود نیروی صنعت و ساخت و ساز ببخشیم و آن چه را که استفاده می کنیم خودمان بسازیم، -باور کنید همین است راز موفقیت و سربلندی- مفکر بزرگ جهان اسلام علامه اقبال لاهوری رح می گوید: «پیش من دستانی که تیشه و چکش را حمل می کنند و از چوب خشک، میز و چوکی می سازند بهتر از دستانی اند که پشت میز نشسته اند و جز قلم چیزی را برداشته و تراشیده نمی توانند» پس ای جوان عزیز! برای اینکه هموطنان بیچاره ات را از منجلاب فقر و گرداب هولناک بازارآزاد که همه روزه در آن غرق می شوند نجات دهیم، همتت را بلند کن و از خود یک شخصیت صنعتی بساز و برای کشورت بساز و افتخار کن.
2- استفاده از تولیدات وطنی: دیگران آموخته اند تا نگذارند، تولیدات بیرونی وارد کشور شان شود و استفاده از تولیدات بیرونی را عار بزرگ می پندارند و در حقیقت این اندیشه و طرز تفکر آنان را نیرومند ساخت و به آنان جرئت ساخت و ساز بخشید، «گاندی» رهبرفقید هند سال ها پیش برای اینکه به هموطنانش فکر سازنده گی بدهد، لباس های ساخت شرکت های انگلیسی را از تن بیرون کشید و قسم خورد که زمانی لباس خواهم پوشید که آن در کشورم خودم ساخته شود، و این شهکار چنان به مردم هند روح بخشید که نتیجه اش را امروز همه می بینند، اما بیایید لحظه ای به وضعیت جاری کشور خویش نگاه کنیم که چه گونه این مملکت همانند یک شهر بی دروازه همه روزه میدان نمایش و استهلاک امتعه کشورهای خارجی شده است؟ چرا ما تا هنوز فرهنگ میهن دوستی را نیاموخته ایم؟ و آیا به راستی برای ما مناسب هست که اقتصاد مان زیر صفر باشد و لی کالای مورد استفاده خویش را از چین و جاپان وارد کنیم؟ چه گونه یک فرزند به خود اجازه می دهد که بدون در نظرداشت درآمد و عواید پدر، از او می خواهد برایش لباس های بخرد که قیمتش می تواند شکم صدها فقیر را سیر کند و یا قسمتی از سرک مخروبه مارا ترمیم کند، باور کنید این همه مودل ها را برای زدودن اقتصاد من و تو می سازند و خودشان هرگز از آنها استفاده نمی کنند.
3- اشتراک در کمپاین ها: شهروند خوب وطن خود را مانند خانه خود فکر می کند و به همین منظور همیشه می کوشد در فراخوان ها و کمپاین های عمومی در قسمت صفایی و پاک کاری کوچه ها و جاده ها، نهال شانی و سایر برنامه های انکشافی که از طرف شاروالی ها و یا سایر مؤسسات و نهاد ها راه اندازی می شوند، اشتراک ورزیده ونشان دهد که با وطن خویش عشق ودلبستگی دارد.
4- حفاظت از محیط زیست: با سهمگیری تان در پروسه انکشاف جامعه، حیات و زنده گی سالم را قبل ازهمه برای خودتان تضمین می کنید و این نشان دهنده فرهنگ عالی و شخصیت والای شما خواهد بود، پس بیایید برای حفاظت و نگهداری ماحول زنده گی خویش کاری کنیم مانند:
– پاک سازی خانه، کوچه، دفتر و ماحول زنده گی.
– نه انداختن پلاستیک و مواد اضافی در جلو چشمان مردم.
– برداشتن کثافات و فضولات از جاده ها وانداختن آن در اشغال دانی.
– غرس و یا آبیاری یک نهال در یک سال.
5- مهارت و تخصص در یک رشته: هرگاه شما در یکی از رشته های علمی به گونه ی متخصص و ماهر شوید که بتوانید از طریق آن مشکلی را از سر مردم خویش رفع کنید و یا وسیله ای شوید برای آرامش و پرورش دیگران پس این هم می تواند نشان دهد که در انکشاف جامعه سهم اساسی دارید، پس هرقدر می توانید در رشته مورد نظر مهارت تان را ازطریق مطالعه، تحقیق و تالیف بیش تر کنید.
6- اهدای خون. چنانچه می بینیم همه روزه هموطنان ما در اثر جنگ های تحمیلی و سایر بدبختی های روزگار، جانهای شیرین شان را ازدست می دهند، زخمی می شوند و یا به امراض گوناگون مبتلا می شوند که در شفاخانه ها منتظر اهدای چنده قطره خون هستند تا چند روز دیگر زنده گی شان تامین شود، پس اهدای خون، بهترین هدیه ایست که ما برای یک هموطن خود می دهیم.
7- گذاشتن یک اثرادبی یا صنعتی: می گویند انسان زمانی تولد می شود که یک اثر ویادداشتی در دنیا از خود به جای بگذارد، وچنانچه می بینیم امروز نام آن عده انسان های در دل حافظه های ما جای دارند که با قبول زحمات فراوان، اثری از خود به جای گذاشته اند، پس اگر می خواهید سهمگیری تان در انکشاف جامعه نشان دهید و پایدار بگذارید، تلاش نمایید از خود یک اثر علمی، ادبی و یا صنعتی بر جای بگذارید تا نسل های بعدی بدانند که شما کسی بودید.
8- ابتکار و اشتغال زایی: بسیاری ها می آموزند و از رشته های مختلف تحصیلی فارغ می شوند و منتظر می مانند تا دولت برای شان زمینه کار را مهیا کند و چه سروصدای های را به راه می اندازند که چرا دولت برای شان شغل یابی نمی کند؟، اما جوان متعهد و وطن دوست این گونه نیست بلکه تلاش می کند تا پروسه ای اختراع کند و طرحی بیافریند که برای دیگران اشتغال زایی کند و از طریق تفکر و ابتکار برای دولت سوژه کارآفرینی بدهد، به راستی چه قدر به اشخاص دارای این ویژه گی ها نیاز داریم؟.
نویسنده: امین الله مساعد مدیر فرهنگی پوهنتون سلام
