د توبې تعریف:

توبه په شريعت کې دې ته وايي چې يو ګناهګار دګناه کولو څخه لاس په سر شي.

که رشتيا يو څوک صحيحه توبه وباسي نو بايد د توبې شرطونه په ځان کې پيدا کړي هغه شرطونه دادي:

(۱) هغه ګناه چې دی پرې آخته دی اوس يي د سم دستي پريږدي.

(۲) په زړه کې دې پر تيرې شوې ګناه پښيمانه شي.

(۳) د آينده دلپاره د داسې اراده وکړي چې بيا داسې ګناه نکوم.

(۴) که چيرې دبنده حق يې وړی وي نو هغه دي ورتسليم کړي.

لاندې فقهي عبارت وګورئ: 

أ‌َرْكَانُ وَشُرُوطُ التَّوْبَةِ: – ذَكَرَ أَكْثَرُ الْفُقَهَاءِ وَالْمُفَسِّرِينَ أَنَّ لِلتَّوْبَةِ أَرْبَعَةَ شُرُوطٍ: الإِْقْلاَعَ عَنِه الْمَعْصِيَةِ حَالاً، وَالنَّدَمَ عَلَى فِعْلِهَا فِي الْمَاضِي، وَالْعَزْمَ عَزْمًا جَازِمًا أَنْ لاَ يَعُودَ إِلَى مِثْلِهَا أَبَدًا. وَإِنْ كَانَتِ الْمَعْصِيَةُ تَتَعَلَّقُ بِحَقِّ آدَمِيٍّ، فَيُشْتَرَطُ فِيهَا رَدُّ الْمَظَالِمِ إِلَى أَهْلِهَا أَوْ تَحْصِيل الْبَرَاءَةِ مِنْهُمْ وَصَرَّحُوا كَذَلِكَ بِأَنَّ النَّدَمَ عَلَى الْمَعْصِيَةِ يُشْتَرَطُ فِيهِ أَنْ يَكُونَ لِلَّهِ؛ وَلِقُبْحِهَا شَرْعًا. وَهَذَا مَعْنَى قَوْلِهِمْ: النَّدَامَةُ عَلَى الْمَعْصِيَةِ لِكَوْنِهَا مَعْصِيَةً “؛ لأَِنَّ النَّدَامَةَ عَلَى الْمَعْصِيَةِ لإِِضْرَارِهَا بِبَدَنِهِ، وَإِخْلاَلِهَا بِعِرْضِهِ أَوْ مَالِهِ، أَوْ نَحْوِ ذَلِكَ لاَ تَكُونُ تَوْبَةً،

((   الموسوعة الفقهية ))