چگونه خدا را به فرزندم معرفي كنم ؟

در چه سنی می توان کودک را با اعتقاد به خدا آشنا کرد؟

قبل از اینکه با فرزندتان درباره خدا صحبت کنید، فضایی را برای او فراهم ازید تا حضور خدا را در آن احساس ند. زمانی که قادر ه درک داستان ها و دریافت اشعار آموزنده و تماشای کتاب های مصور شد، اموزش درباره خدا را برای او شروع کنید.

 آیا برای معرفی کردن خدا به فرزندمان،خود نیز باید فردی مذهبی باشیم؟

خدا فراتر از ادیان است، چرا که آمال هر انسان و تفکری است. عده ای او را وجودی می دانند که باید عبادتش کنند. عده ای دیگر او را کمال صفات شایسته می دانند. تفاوتی ندارد که اعتقادات مذهبی شما چگونه است. حتی اگر فردی مذهبی- سنتی نیستند، درباره خدا با فرزندتان صحبت کنید.

 من اگر اعتقادی به خدا ندارم، چگونه می توانم به سوالاتی که فرزندم درباره خدا دارد، پاسخ دهم؟

تحقیقات نشان می دهند که تمامی انسان ها به تصویری از خدا قائل هستند؛ همان طور که تصویری نیز از مظهر بدی ها دارند. اگر فرزندتان به وجودی قائل ست که مظهر و کمال خوبی هاست و دیگران او را خدا می نامند، می توانید با استفاده از همین الفاظ درباره خدا با او گفت و گو کنید.

نام گذاری اهمیتی ندارد. همه انسان ها به هستی و واقعیتی اذعان دارند، اما تعاریف آنها از این وجود با یکدیگر متفاوت است. خداوندی که مظهر کمال خوبی هاست، برای انسان واقعی تر و قابل اتکاتر است تا خدایی که فقط در الفاظ و مفاهیم مجرد ذهنی جای دارد.

آیا می توانیم کودکانی با وجدان تربیت کنیم بدون این که درباره خدا با آن ها سخن بگوییم؟

معنویت و دین یکسان نیستند، هر چند که ادیان واقعی در خدمت معنویت هستند. معنویت، توجه به پدیده ها فراتر از هویت ظاهری و مادی آن هاست؛ اندیشیدن درباره جوهر وجودی پدیده هاست؛ کشف نیروهایی مانند امید، حیرت، شوق، نوع دوستی و اعتماد در وجود انسان است. معنویت از طریق طبیعت، هنر، موسیقی، ادبیات، روابط اجتماعی و مذهب و دین قابل آموزش است. شما می توانید با استفاده از هر یک از راه های یاد شده، رشد معنوی فرزندتان را محقق سازید. البته استفاده از همه آنها کارآیی بیشتری خواهد داشت.

یادگیری درباره خدا از طریق ادیان یکی از مؤثرترین راه های رشد معنوی انسان است. چرا که اعتقادات مذهبی انسجام دارند و در طول زمان کارایی خود را نشان داده اند. محافل مذهبی، اشعار، مکان های مقدس و مناسک دینی، همه پشتیبان اعتقادات مذهبی هستند. همچنین جامعه ی مذهبی به ایشان هویت می بخشد.

اگر والدین اعتقادات دینی متفاوتی داشته باشند، آموزش فرزندشان چگونه باید باشد؟

برخی والدین ترجیح می دهند که اعتقادات خود را برای فرزندشان مطرح کنند و به او فرصت انتخاب بدهند. برخی دیگر به دلیل اختلافات اعتقادی که با هم دارند، تصمیم می گیرند اصولا” درباره اعتقادات دینی با فرزندشان سخن نگویند. عده ای دیگر سعی می کنند اختلافات اعتقادی خود را به نفع یکی از طرفین و یا به سمت اعتقادی سوم حل کنند و به وحدت برسند تا فرزندشان دچار مشکلات فکری نشود و از آموزش اعتقادی واحدی برخوردار باشد. والدین می بایستی قبل از اتخاذ هر یک از راه حل های یاد شده، در مورد آن ها با هم صحبت کرده و آگاهانه تصمیم گیری کنند. بهتر است وقتی کودک به سن نوجوانی رسید، کم کم او را به سمت تصمیم گیری مستقل برای خودش هدایت کنند.

چه چیزی سبب می شود که فرزندمان علاقه ای به یادگیری درباره ی خدا نداشته باشد؟

o عوامل متعددی در این عدم تمایل دخالت دارند: دوستان؛مشاهده اشخاص مذهبی که انسان های ناشایستی هستند؛ این تصور که ادیان فقط درباره بایدها و نبایدها سخن گفته و آزادی انسان را محدود می کنند؛ترس از خدا به دلیل بدرفتاری کسانی که سرپرستی او را در خانه و مدرسه بر عهده دارند؛ ذهنی بودن خدایی که به او معرفی شده؛ عدم تأثیر خدای ذهنی در زندگی روزمره او؛ عدم استجابت دعاهای او و غیره. شما باید تلاش کنید علت اصلی عدم تمایل او را یافته و آن را حل کنید تا انگیزه و کشش یادگیری در او احیا شود.

اگر فرزندمان از خدا وحشت دارد چه باید بکنیم؟

برای افراد مذهبی، خداوند مورد احترام است و ترس از خدا امری مقدس تلقی می شود. به بیانی دیگر، آن ها دوست ندارند به خداوند و خواست او بی توجهی بشود، ولی خدا ترسی و خضوع ممکن است برای یک کودک تبدیل به وحشت از خدا شود. معمولا”، والدین وحشت از خدا را در کودک ایجاد می کنند.

آن ها خدا را به صورت جباری شکنجه گر برای فرزندشان ترسیم کرده و سخت گیری و رفتار خشونت آمیز معلم یا والدین نیز موجب ترس او از هر قدرت نیرومندتر از وی خواهد شد. ابتدایی ترین تصویری که کودکان از خدا دارند، معمولا” انعکاسی از تصویر آنها درباره والدین یا معلمان آنهاست.

سعی کنید تصویر منفی او را از خدا اصلاح کنید. رحمانیت، بخشندگی و مهربانی خدا ر ا به او نشان دهید، به نحوی که خدا را یاور خود بداند و مجازات را ناشی از انتخاب های غلط و ناشایست خود تلقی کند، نه ناشی از جبار بودن خدا. سعی کنید اوقات نیایش و عبادت را برای خودتان و او لذت بخش و جذاب کنید.