زمین شناسی افغانستان از لحاظ سا ختمانی بسیار پیچیده و در هم تنیده است و اساسا شامل توالیهایی از روند های باریك سرزمین های شمالشرقی- جنوب غربی خرده های قاره ای به سن پالئوزویك تا ترشیری می باشد. این قطعات به سمت شمال حركت نموده و بطور مایل با توده قاره ای آسیا در حال برخورد است.

 آخرین قطعه ای كه به این مجموعه در حال پیوستن است بلوك قاره ای بزرگ هندوستان است. برخورد مایل این قاره، سبب تغییراتی در روند های ساختمانی و یكسری گسل خوردگی(شكستگیها) و چین خوردگیها گردیده است. این مجموعه بلوكها و قطعات توسط زمین درز (سوچور) هایی كه در طول آنها افیولیتها دیده می شوند ، از همدیگر جداشده اند. اینها در ظاهر تنها بقایای پوسته اقیانوسی زیر رانده شده اند كه خود نشانگر فضاهای اقیانوسی با عرض (پهنای) نامشخص می باشند. 

از لحاظ تشكیلات زمین شناسی، در افغانستان سنگهایی به سن پركامبرین تا كوارترنری و در نقاط مختلف جغرافیایی با سن و جنس متفاوت به چشم می خورد. بطور كلی در افغانستان سه منطقه اصلی شامل سنگهای رسوبی ضخیم موجود است:

۱) حوضه شمال (شمال افغانستان)
۲) جنوب غرب (حوضه رود خانه هلمند)
۳) منطقه كتواز (جنوب شرق)

توده های آذرین و دگرگونی، هر چند در سراسر كشور گسترش دارد اما بطور خاص در شرق و جنوب شرق كشور از وسعت بیشتری بر خوردار است: بدخشان، نورستان، لغمان، پروان، پغمان، نواحی اطراف كابل و نوار هایی در مناطق مركزی و جنوبی كشور.

از لحاظ سن، تشكیلات مربوط به پالئوزویك بالایی و مزوزوئیك در افغانستان از گسترش بیشتری برخوردار است.
از مشخصات بارز زمین شناسی ساختاری افغانستان، وجود یكسری گسلها و شكستگیهای عمده است كه مرز نواحی مختلف و ایالتهای زمین شناسی متفاوت را تشكیل می دهند. علاوه بر این روند های عمده، وجود عناصر ساختاری پراكنده در سراسر كشور نیز وجود دارد

[irp][irp][irp]