چرا پیامبر ﷺ را دوست می داریم؟

پیامبران، بندگان بر گزیدۀ خداوند ﷻ و حامل پیامش به سوی بشریت هستند، خداوند ﷻ ایشان را با براهین واضح و آشکار فرستاد تا در فرداي قيامت کسی حجت نیاورد که دعوت الهی برایم نرسید، ولي بسیاری از مردم از تصدیق پیامبران امتناع ورزیدند و به پیام شان گوش فرا ندادند و این را بوضوح در رسالت خاتم الانبیاء حضرت محمد ﷺ مشاهده می کنیم، ایشان از ابتدای نزول وحی در غار حرا که به دعوت و تبلیغ ماموریت یافتند تا زمانی که به ملاقات خداوند ﷻ مشرف شدند؛ با انتقاد ها و شکنجه های زیادی رو برو شدند.

بدون شک هدف پیامبر از این دعوت، خیر خواهی برای مردم و انتقال شان از تاریکی های جاهلیت به سوی نور هدایت و پیروی از دین حقی بود که از جانب پروردگار آسمان ها و زمین آمده بود، اما تعداد زیادی ازمردم بر ایشان تهمت و افتراء زدند و ازهر وسیله وابزاری کارگرفته تا پیامبر را از این دعوت باز دارند، گاهی خواستند ایشان را به مال و ثروت فریب دهند، گاهی خواستند تا ایشان را به دام زنان گرفتار نمایند، و گاهی به ایشان پیشنهاد کردند تا سرور و رهبر شان باشند، هنگامی که شکست خوردند و این ترفند های شان کارگر واقع نشد به شکنجۀ پیامبر و یاران شان روی آوردند.

هیچ مومنی نمی تواند سرگذشت طائف را فراموش کند، آن هنگام که بزرگان طائف بردگان و اطفال را بر علیه پیامبر صلی الله علیه وسلم شورانیدند تا با پرتاب سنگ بر ایشان حمله کنند تا جایی که از قدم های مبارک خون جاری شد، ولی باز هم پیامبر رحمت، به حق شان دعای خیر و هدایت نمودند.

تکیه گاه و پناه گاه پیامبر، خداوند ﷻ بود، با وجود تمام شکنجه ها و اذیت ها که از جانب مردم به ایشان می رسید صبر و بردباری را پیشه ی خود ساخته بودند و در ادای رسالت خویش هیچ کوتاهی نکردند و امروز این دعوت و رسالت پیامبر چنانچه خداوند ﷻ عالمیان به ایشان نازل نموده بود کامل برای ما رسیده است.

بایستی ایشان را دوست بداریم زیرا:

1- کمال ایمان در گرو محبت با پیامبر است
پیامبر(ص) فرمودند: «لا يؤمن أحدكم حتى أكون أحب إليه من والده، وولده، والناس أجمعين» مسند احمد. “مومن نيست يكي از شما تا زمانی که من نزد او از پدر و فرزند و سایر انسان ها محبوب تر نباشم.” گاهی ما این کلمات را مرور گذرای می کنیم نه به مانند حضرت عمر فاروق رضی الله عنه آنگاه که به پیامبر عرض کرد: «يا رسول الله، لأنت أحب إلي من كل شيء إلا من نفسي، فقال النبي صلى الله عليه وسلم: لا، والذي نفسي بيده، حتى أكون أحب إليك من نفسك فقال له عمر: فإنه الآن، والله، لأنت أحب إلي من نفسي، فقال النبي صلى الله عليه وسلم: الآن يا عمر»صحیح بخاری.

“ای رسول خدا! شما را از هر چیز دیگری جز خودم بیشتر دوست دارم؛ پیامبر فرمودند: نه خیر ای عمر، قسم به آن ذاتی که جانم در دست اوست (ایمان تو به کمال نمی رسد) تا اینکه از خودت نیز به نزد تو عزیز تر باشم حضرت عمر رضی الله عنه فرمود: به الله قسم تو حالا به نزدم از خودم محبوب تری پیامبر فرمودند حالا ( ایمانت تکمیل) شد ای عمر.”

2- شیرینی ایمان با محبت پیامبر میسر می شود
پیامبر می فرمایند: «ثلاث من كن فيه وجد حلاوة الإيمان: أن يكون الله ورسوله أحب إليه مما سواهما…» صحیح بخاری. “سه خصلت است که در هر کس باشد شیرینی ایمان را می چشد اینکه خدا و پیامبر از هر چیز دیگر به نزد او محبوب تر باشند…”

این پاداشی است که خداوند ﷻ به کسی می بخشد که خدا و پیامبر را بر هوای نفس خود ترجیح دهد و حس می کند که ایمان حلاوتی دارد که با آن تمام لذت های روی زمین هیچ و پوچ است، زیرا هرگاه انسان چیزی را زیاد دوست داشته باشد به کثرت آن را یاد می کند، پس هر قدر که محبت پیامبر در قلب مومن زیاد شود یاد پیامبر در ذهن و ضمیرش بیشتر می شود و احادیث پیامبر را تکرار کرده و از سنت شان اتباع می کند و بر شیرینی ایمانش می افزاید.

3- انسان با کسی حشر می شود که دوستش دارد:
اعرابی نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم آمد و عرض کرد: “ای رسول خدا: قیامت چه وقت است؟ پیامبر فرمودند: چه آمادگی برای آن گرفتی؟ اعرابی گفت: آمادگی بزرگی نگرفتم که خود را بر آن ستایش کنم اما خدا و پیامبرش را دوست میدارم، پیامبر فرمودند: تو با کسی (حشر )خواهی شد که او را دوست می داری.” مسند احمد.

4- موجود هاي بي جان او را دوست دارند و تو؟
پیامبر در ابتدای ورود به مدینه منوره، روی تنه درختی بالا می شدند و برای مردم به ایراد سخن می پرداختند، سپس هنگامی که تنه درخت، پیامبر صلی الله علیه وسلم را نیافت تا بر او بالا شوند و به ایراد خطبه بپردازند؛ ناله و فریاد از وی بلند شد، پیامبر به سویش رفته و او را به آغوش گرفتند، سپس آرام گرفت همانطوری که طفل در هنگام گریه به آغوش مادر آرام می گیرد.

حسن بصری رحمه الله هنگامی که به این حدیث می رسید به گریه می افتاد و میفرمود: هنگامی که یک چوپ در فراغ پیامبر به آه و ناله می افتد سزاوار است که مومن نیز مشتاق وصال پیامبر باشد.

5- امتش را دوست داشت
باری پیامبر صلی الله علیه فرمودۀ خدای عز و جل را در باره ابراهیم علیه السلام تلاوت کردند: { رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي وَمَنْ عَصَانِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَحِيمٌ} [إبراهيم: 36] “پروردگارا ! اين بتها بسياري از مردم را گمراه ساخته اند . پس هر كه از من پيروي كند ، او از من است ، و هركس از من نافرماني كند ( تو خود داني ، خواهي عذابش فرما و خواهي بر او ببخشا ) تو كه بخشاينده مهرباني.”

و فرموده عیسی علیه السلام را{إِنْ تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُكَ وَإِنْ تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ} [المائدة: 118] “اگر آنان را مجازات كني ، بندگان تو هستند و اگر از ايشان گذشت كني ( تو خود داني و تواني ) چرا كه تو چيره و توانا و حكيمي.”

سپس دستان شان را به سوی آسمان بلند کردند و فرمودند: «اللهم أمتي أمتي، وبكى، فقال الله عز وجل: يا جبريل اذهب إلى محمد، وربك أعلم، فسله ما يبكيك؟ فأتاه جبريل عليه الصلاة والسلام، فسأله فأخبره رسول الله صلى الله عليه وسلم بما قال، وهو أعلم، فقال الله: يا جبريل، اذهب إلى محمد، فقل: إنا سنرضيك في أمتك، ولا نسوءك ” صحیح مسلم
بار الها، امتم امتم، و گريست، پس از آن خداوند ﷻبه جبرئيل دستور داد که بسوي محمد ﷺ برو در حالی که خداوندﷻ داناست، از او بپرس که چه چیز تو را به گریه انداخته است؟ جبرئيل به نزد مبارک آمده و ایشان را او را از آنچه خداوند ﷻ گفته بود با خبر ساخت سپس خدای عز و جل فرمود: اي جبرئيل بسوي محمد ﷺ برو و بگو همانا تو را در باره ی امتت راضي خواهيم ساخت و از خود نخواهیم راند.

6- رحمتی است برای عالمیان:
ابن القیم رحمه الله در کتاب جلاء الأفهام می فرماید: از رسالت پیامبر همۀ عالمیان بهره برده اند. اما پیروانش به عزت دنیا و آخرت رسیده اند. دشمنانش که با او جنگیده اند و کشته شدند، مرگ از زندگی برای شان بهتر بود زیرا ادامۀ زندگی سبب دو چند شدن عذاب اخروی برای شان می گردید. کسانی که با او در عهد و پیمان بودند، در دنیا زیر سایۀ عهد و امانش آرام زیستند. اما منافقین با اظهار ایمان به پیامبر صلی الله علیه وسلم خون، مال و اهل شان حفظ شد. و امت های بعدی با مبعوث شدن پیامبر، عذاب عمومی از ایشان برداشته شد، پس هر کس که نوعی تعامل با پیامبر ﷺ داشت بی بهره از رسالت شان نماند.

از همین جهت است که خداوند ﷻ می فرماید: {وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ} [الأنبياء: 107] “ما تو را جز به عنوان رحمت جهانيان نفرستاده ايم”

7- ما را از جهنم دور می کند:
پیامبر ﷺ از هر چیزی که امتش را اذیت می کند رنج می کشید و چه اذیتی بالا تر از آتش جهنم می تواند باشد، و چون خدای عز و جل ایشان را از حقیقت جهنم آگاه ساخته بود؛ با موعظه های رسا امتش را از جهنم بیم می دادند. فرمودند: “مثال من و شما به مانند مردی می ماند که آتشی را افروخته است پروانه ها و ملخ ها خود را به آتش می اندازند و او از داخل شدن آن ها به آتش جلو گیری می کند، من کمر بند شما را می گیرم تا شما را از ورود به آتش ممانعت کنم اما شما خود را از دستم رها می کنید.” صحیح مسلم.

8- محبت ثوبان با پیامبر:
ثوبان بردۀ آزاد شدۀ پیامبر بود و محبت رسول الله در قلبش جای داشت او سر تاسر زندگی خویش را با ایشان سپری کرده بود، از همین رو احادیث زیادی از رسول خدا روایت کرده است. روزی نزد پیامبر آمد در حالی که رنگش تغییر کرده بود و جسمش ضعیف گشته بود و در چهره اش آثار غم و اندوه پدیدار بود، پیامبر به او فرمودند: چه چیزی رنگت را پرانده است، او عرض کرد:

یا رسول الله! نه به من ضرری رسیده و نه از دردی شکایت دارم، مگر هنگامی که شما را نمی بینم دلتنگ می شوم و احساس وحشت می کنم تا اینکه شما را در یابم، سپس عرض کرد ای پیامبر خدا من میدانم که در آخرت شما همراه پیامبران خواهید بود و این را هم می دانم که اگر من در بهشت داخل شوم منزلت من از شما پایین تر خواهد بود و اگر وارد بهشت نشوم هرگز شما را نخواهم دید، سپس این آیه نازل شد: {وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ وَحَسُنَ أُولَئِكَ رَفِيقًا (69) ذَلِكَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ عَلِيمًا } [النساء: 69، 70] و كسي كه از خدا و پيغمبر اطاعت كند ، او ( در روز رستاخیز) همنشين كساني خواهد بود كه خداوند ﷻ بديشان نعمت ( هدايت ) داده است از پيغمبران و راستروان و شهيدان و صالحان، و آنان چه اندازه دوستان خوبي هستند !

در اخیر باید دانست که محبت با پیامبر کلمۀ نیست که تکرار شود بلکه عملی است که باید انجام شود در غیر آن، این محبت شکلی و ادعایی خواهد بود و نفعی به صاحبش نخواهد رساند و رضایت خدا را با خود نخواهد داشت. بدون شک محبت صادقانه پیامبر علاماتی خواهد داشت که از مهمترین آن اقتداء به ایشان، اتباع از سنت شان و امتثال به اقوال، افعال و اوامر شان، متاثر شدن از اخلاق و آداب شان در سختی وآسانی و بلاخره سیر بر روش شان در تمام تعاملات زندگی می باشد.