که ډیری سختي دا روزګار پرتاسو راولي، بیا هم هماغه یواځینۍ لاره د مهربانۍ ونیسئ ، خپل شخصیت دننه ضمیر باطن ته د بدو اعمالو په تر سره کیدو بدلون مه ورکوئ، کوښښ وکړئ مهربانی، او زړه سوی ولرئ ، او په نورو کې هم د محبت او زړه سواندی او عاطفې احساس وروزۍ په زړه کې ځای د محبت ډیر پریږدئ ،ځینې د روزګار په سختو کې خپل شخصیت ته بدلون ورکوي، یعنی بیا هغه مهربانه کس نه وي ، لکه چې  پرون وو ، انسان باید پرځان ډیر کار وکړي ، تر څو خپله یو ښه او بی سارۍ شخصیت د ځانه څخه جوړ کړي ، مونږ باید یو نمونه اوسو ، تر څو زمونږ په لیدلو ، نور زمونږ څخه د ځان جوړونۍ درس واخلي ،مونږ باید آ دې عوامو په اصطلاح په ډزو کې هم مهربانی پرې نږدو ، او خپل ضمیر او باطن بدل نه کړو ، د مهربانی څخه د نوي نسل په ذهنونو کې ډیر ښکلي خاطرات پاتی کیږي ، په مهربانۍ کې زړونه یو بل ته نږدې کیږي ،او نوی نسل چې مونږ ووینې نو زمونږ نقش قدم ځي ، او دا به یو لوی درس راتلونکو ته پاتي شي.

سید عبیدالله نادر