پښتو متلونه – ۲۵ خ

خ :
ـ خانده خانده ، ښه کور دي اوډلی دی .
ـ خان صاحب ! يو تار ورېښم نه خوړ ، لس زره روپۍ ئې وخوړلې .
ـ خاوره د خُسر د ګوره اخيستل کيږي .
ـ خبر د خدای لپاره ، لوړ د ورور له پاره .
ـ خبره تر خبري پوري ياديږي .
ـ خبري کي افغانې کوي ، نې پلار نه ېې ادې کوي .
ـ خبري زده که بيا ئې وکه .
ـ خبري ډيري ، سر ئې يو .
ـ خبري ښې کوې . لکۍ ئې کږې کوې .
ـ خپل سر په خپله نه خريل کيږي .
ـ خپل عمل د لاري مل .
ـ خپل عېب د اوږو مېنځ دی .
ـ خپل که دي مړ کي ، ولمر ته دي نه غورځوي .
ـ خپل کور ، يا خپل ګور .
ـ خپل پر تنګسه په کار دی .
ـ خپل دا په نس ، دبل دا په وس .
ـ خپل بدي وژړوي ، پردی به دي وخندوي .
ـ خپل به ازار سي بېزاره کيږي نه .
ـ خپل دا مي خپله کې ، که د بل دامي هم خپله کې .
ـ خپل ځان د ي ساته ، بل ته مه وايه چي غله .
ـ خپل مال تر سترګو لاندي ښه دی .
ـ خپل وطنه ، ګل وطنه .
ـ خپل خپل ، پردی په ډيرو نارو خپل .
ـ خپل خپل وپېژنه ، پردی پردی .
ـ خپله خوله هم کلا ده ، هم بلا .
ـ خپله پښه ، خپله پڼه پېژني .
ـ خپله خوله په بل نه وچيږي .
ـ خدای د کراری مل دی .
ـ خدای د ناروا ؤ مل نه دی .
ـ خدای په ريشتيا خوښيږي.
ـ خدای دحق ملګری دی .
ـ خدای شړلی نه سميږي .
ـ خدای وهلی د خلګو نه شرميږي