سوال: من در اداره یی کار می کنم که پوشیدن نکتایی از ضروریات و لوازم آن می باشد، و از علماء شنیده ام که پوشیدن آن حرام است، بدین اساس بنده تا به حال با انواع بهانه ها از پوشیدن آن احتراز نموده ام، ولی حال فکر می کنم که دیگر بهانه های من کارگر نباشد و برای نپوشیدن آن از دفتر اخراج گردم، شما لطفاً دراین مورد مرا رهنمایی کنید:
جواب: برادر عزیز! باید گفت که اسلام اصول و اساسی را که برای پوشیدن لباس برای ما مقرر فرموده است؛ از آن جمله پوشانیدن بدن، زینت و آرایش شخص و سادگی لباس و در ضمن تذکر داده است که نباید لباس تان برای فخرفروشی و تکبر باشد و یا بر عکس بنا بر بی پروایی و عدم توجه به ظاهر وجود، قسمی که بعضی از افراد برای اینکه بی علاقه گی به دنیا نشان دهند، که نمایانگر فقر و مسکنت شخص در نگاه دیگران می شود.
در اسلام هر فرد باید نظر به استطاعت مالی و نیاز خویش باید به خود پارچه یا تکهء مناسب حال خود تهیه کند و حد اوسط و اعتدال را مراعات نماید.
باید بگویم که در تاریخ اسلام کدام روایتی در مورد پوشیدن نکتایی در دست نیست، ولی بالمقابل در روایت های موجود، کثرت استعمال آن را در غرب تایید می کنند، بدین ترتیب در مغرب زمین زمانی بود که اهل ثروت و مکنت نکتایی را منحیث یک جزئی از لباس رسمی می پوشیدند؛ در بعضی از گروه ها و نحله های مسیحی نیز دیده شده است که گِرد چپه یخن یا کالر گلوبندی بسته می کردند و بعضاً گلوبند را با  سنگ های قیمتی و یا گاهی صلیب مرصع و زینت بخشیده، از گردن شان آویزان می کردند؛ این رسم و عادت رفته رفته ترک شد و استفاده از نکتایی در بین تودهء مردم اعم از مذهبی ها و افرادی که به مذهب کاری نداشتند، مروج گردید، به این معنی که نکتایی دیگر منحصر به کدام مذهب یا گروه خاصی نبود و بنابراین اصلی که در فقه اسلامی ما وجود دارد و آن اینکه اگر حالت ظاهری یک پدیده تغییر یابد، حکم مربوط به آن نیز متغیر می گردد، مثلاً اگر لباسی مربوط به قوم و یا گروه خاصی بوده و آهسته آهسته نظر به گذشت ایام از رواج و افتیده باشد، پس کراهت موجود درآن نیز باقی نمی ماند، به طور مثال دریشی، نیز از جمله لباس هایی است که دیگر مخصوص کدام ملت یا مذهب نبوده و استفاده از آن نیز مشکلی را به میان نمی آورد.
آنچه در اسلام قابل اهمیت است، اینکه دریشی یا لباس های دیگری تا چه اندازه ساتر است یعنی عورت انسان را می پوشاند، و نباید زمینه ساز فتنه و فساد نباشد؛ ولی در مورد نکتایی و دیگر لباس ها باید بگویم که در دین ما عمومیت پیدا کردن پوشاکی سبب می شود، تا حکمی که – من تشبه بقوم فهو منهم – یعنی هر که به قومی خود را همانند می سازد، پس او از آن جمله محسوب می شود، ازآن ساقط می گردد.
ولی حال گذشته از این که آیا پوشیدن نکتایی حرام است یا حلال؟ به یکی از اصول دین خویش برگردیم که همواره می خواهد برای پیروان خویش سهولت  و آسانی را فراهم سازد طوری که الله می فرماید: یریدالله بکم الیسر و لا یرید بکم العسر. یعنی الله آسانی و سهولت را در برای شما در همه امور می خواهد و هیچگاهی سختی و دشواری را برای شما نمی خواهد. پس اگر در پوشیدن نکتایی دقت شود درمی یابیم که استفاده از آن اکثراً باعث آزار ما می گردد، به گونهء مثال اگر دو شخص داخل اطاقی باشند و یکی دارای نکتایی و دیگری بدون آن، و هوا هم گرم و یا جریان اکسیجن درآن کمتر پس می بینیم که بعد از گذشت 10 یا 15 دقیقه شخصی که نکتایی زده آنرا سست نموده و یا کاملاً از گردن خویش باز می نماید، از همین جاست که در دوایری که پوشیدن نکتایی از ضروریات و لوازم است می بینیم که کارمندان اکثراَ  تفریح و یا وقفه غذا را فرصتی برای باز کردن نکتایی و یا اقلاً سست نمودن آن می دانند، چرا با اینکه شاید زینتی به ظاهر شخص ببخشد، وی را اذیت نیز می نماید و این امر استثنایی نبوده بلکه در اکثر اشخاص صدق می کند.
حال نمی دانم این نسخهء کدام حکیم حاذق است که اگر کسی نکتایی نزند، مدیر خوب و یا فروشندهء ماهر شده نمی تواند، لذا من منحیث یک مسلمان سهولت پسند و معتدل به معنی واقعی آن ( امة وسطاَ) می گوییم که بهتر است از نکتایی استفاده نشود، ولی حکم بر حرام بودن آن صحیح نیست، چرا که حق حرام یا حلال قرار دادن چیزی مربوط می شود به شارع، که این حق به هیچکسی جز شارع نیست که چیزی را حرام یا حلال قرار دهد.

ترجمه : قبول احمد نثاری /اصلاح انلاین
نويسنده:دکتورانيس احمد پژوهشگردينى