گناه و سرپیچی از اوامر خداوند(جل جلاله) میان بنده و پروردگارش فاصله ایجاد می کند و ترکیز و پافشاری بر گناه این فاصله را زیادتر ساخته، تا اینکه بنده، آفریدگار خود را فراموش کرده و سایه رحمت خداوند نیز از سرش رخت سفر بسته کرده و چهره او را در پیشگاه مردم بد جلوه می دهد.

استمرار بر کارهای زشت، چهره انسان را خزان ساخته و ضعف ناتوانی انسان را دامنگیر می شود، تا اینکه عمر را کوتاه می سازد و انسان را پیش از وقت به خواب مرگ می خواباند.
مردمان خوب و پاک نفس، گناه کاران را به دیده حقارت می بینند و گناه صاحبش را از فراگیری علم دینی، ترس آخرت، خوف الهی و بیم عقوبت ها محروم می سازد…

آری! گناه و بی نیازی از اوامر خداوند(جل جلاله) انسان را بدبخت می سازد و عواقب سختی را در قبال دارد.
گناهان زیادی وجود دارد که بعضی شان با طلب آمرزش و با ارتکاب اعمال پسندیده، از بین می رود و بعضی دیگر شان همچو اتم و توپ و تانک، خانمان سوز و ویران گر خواهد بود و پیامدی بدی را با خود خواهد داشت،مانند: دروغ بستن و تهمت کردن و غیبت کردن….
از تمام گناهان خرد و بزرگ و عواقب بدشان صرف نظر می کنیم و چند سطری در باره غیبت می نگاریم

غیبت:

گناه هر چه باشد بد است، شخصیت انسان گناه پیشه در جامعه پایان می باشد و هر فرد جامعه او را به صفت انسان بد می شناسد، ولی در میان گناهان غیبت چهره ی متفاوتی دارد؛ شیطان این گناه را به غیبت گر و مجلس غیبت به اندازه ی لذیذ می سازد، فکر می شود که کوزه های شیر و عسل را در دهن شان فرو می ریزاند.
تمام گناهان ، ریا، دروغ، …تنها و تنها صاحب خود را می آزارد و او را به حفره های دوزخ  نزدیک می سازد، تا آنکه از پروردگار خود طلب آمرزش نماید و خود را موجب رحمت خداوند متعال قرار دهد، مگر غیبت نه تنها که صاحب خود را گناه کار می گرداند، بلکه یک انسان دیگر را نیز متضرر ساخته، شخصیت او را لطمه وارد می سازد و او را در نظر همان مجلس مطرود قرار می دهد؛ روی همین سبب است که الله(جل جلاله) می فرماید:
“ولا یغتب بعضکم بعضا أیحب أحدکم أیأکل لحم أخیه میتا”  ــ سوره حجرات ــ
ترجمه: ویکی از دیگری غیبت ننماید؛ آیا هیچ یک از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟.

غیبت چیست؟

تعریف: در غیاب کسی چیزی گفتن که به صورت پسندیده نباشد و یا هم یاد کردن کسی به کلمات قبیح که سبب رنجش خاطر آن گردد.
ابن عباس(رضی الله عنه)می گوید: سلمان فارسی(رضی الله عنه) خدمت دو صحابی را می کرد و طعام شان را تهیه می نمود، روزی او را خواب برد و نتوانست غذای تهیه کند، آن دو صحابی او را نزد رسول الله(صلی الله علیه وسلم) فرستاد تا از آن مبارک(صلی الله علیه وسلم)غذای بیاورد، چون اسامه (رضی الله عنه) مهمان رسول الله( صلی الله علیه وسلم) بود، غذای نداشت تا به آنها بفرستد، روی همین سبب سلمان فارسی(رضی الله عنه) با دستان خالی نزد آنها آمد؛ آنها گفتند: اگر سلمان را در چاهی پر از آب پایان نمایید، آب آن خشک خواهد شد، بعدا نزد پیامبر(صلی الله علیه وسلم) رفتند.

پیامبر(صلی الله علیه وسلم) برایشان گفت: من در بیخ دندان های شما توته های گوشت را می بینم، آنها گفتند: یا رسول الله! ما گوشت نخورده ایم، آن جناب فرموند: بلی گوشت نخورده اید، مگر غیبت کرده اید!!!
یعنی غیبت از جمله گناهان بزرگ بوده و به خاطر زشتی و بزرگی آنست که خداوند متعال آنرا به مثابه خوردن گوشت برادر مسلمان دانسته است، برادری که روح در کالبدش نبوده و مرده باشد.
خوردن گوشت برادر ، یک عمل زشت می باشد و مرده بودن آن برادر، در زشتی آن عمل می افزاید، همچنان واقعه های که در زمان پیامبر(صلی الله علیه وسلم) اتفاق افتاده است، مانند قصه حضرت ماعز(رضی الله عنه)، داستان سلمان فارسی(رضی الله عنه) که قبلا ذکر شد و … همه وهمه زشتی و بدی غیبت را می رساند و شخص غیبت گر را نکوهش می کند.

اسباب غیبت:

خوب است اشاره کوتاهی به انگیزه های داشته باشیم که سبب می شود یک شخص غیبت برادر خود را بکند.

1- خشم: بسا اوقات خشم باعث می شود که شخصی غیبت شخصی دیگری را بکند؛ می شود دو دوست و دو برادر، روی موضوع باهم تند شوند و الفاظ تندی را باهم رد و بدل نمایند، بعدا یکی از ایشان بخاطر تسلی خود به غیبت کردن دیگرش بپردازد و در عین حال خود را بر حق نیز بداند.

2- موافقت با مجلس: در بعضی اوقات می شود شخصی در مجلسی حضور یابد که در آن جا غیبت کسی جریان داشته باشد، ولی به خاطر نظم مجلس با مردم موافقت نماید و چیزی نگوید، با وصف آنکه در دل موافق نباشد.

3- ریا کاری: بعضی اوقات ریاکاری و خود را بزرگ نشان دادن، سبب می شود غیبت صورت بگیرد، طوری که شخصی ریا کار و بزرگ منش از اعمال مردمان یاد می کند و بر کردار شان انگشت انتقاد می نهد که: از عمل فلان خوشم نمی آید….

4- کینه: کسانی که در آتش حسد و کینه می سوزند و با هر کسی از در حسد و کینه پیش می آیند، بسا اوقات در عرصه غیبت گری قرار می گیرند و از روی عقده های شخصی بر دیگران تاخت و تاز می کنند و مجالس غیبت را بر پا می کنند.

5- لهو ولعب: مجالسی که بر بنیاد تقوا بر پا نشده باشد، لهو ولعب، یاوه سرایی و هرزه گویی در آن حاکم باشد، خوا مخوا غیبت در آن جا می چرخد و بازار غیبت در آنجا گرم می باشد، زیرا هر کی میخواند از کسی یاد کند و بر او تمسخر نماید.

حکایت:

یکی از صلحا و بزرگان حکایت می کند که در گورستانی نشسته بودم، مردی ازکنار من عبور کرد، گفتم: این مرد بر مردم وبال است.(مرد بدی است)
شب خواب دیدم که مردی مرده و برای من می گویند:از گوشت آن بخور!!! متوجه شدم که همان شخصی است که بر من عبور کرده بود.
من گفتم: ازین بخورم؟ سالها می شود که من از گوشت حیوان حلال استفاده نکرده ام.
برایم گفتند: پس چرا غیبتش را کرده یی؟
از خواب پریشان وافسرده برخواستم و تا یک سال به همان گورستان می رفتم تا آن شخص را ببینم و پوزش بخواهم، یکسال بعد آنرا دیدم که با دیدنش مرا گفت:توبه کردی:
گفتم: بلی! توبه کردم و بار دیگر چنین نخواهم کرد.

یک خاطره:

روزی جای نشسته بودم، یک دوستم نیز آنجا آمد؛ در ابتدا باهم همچو گذشته ها با زبان عادی و لهجه دوستانه صحبت داشتیم، بعدا در سخنی باهم درشت شدیم و لهجه ما با هم اندکی تند شد و دوستم از من بیرون رفت.
بعد از چند لحظه با گوشهای خود شنیدم که از شهکاری های خود که در مقابل من انجام داده بود، برای کسی دیگری صحبت می کند.
این عمل او زشتی چهره غیبت را برایم بیشتر از آن چیز که در حافظه ام داشتم روشنتر ساخت و یقینم در بدی غیبت افزونی یافت.
برماست تا بطور جدی از غیبت بپرهیزیم و دیگران را نیز نگذاریم که غیبت کنند، زیرا شخصی که غیبت می کند و کسی که آنر می شنود، در گناه با هم فرقی ندارند.؛ از همه مهمتر این که: تنها توبه نمی تواند، این گناه را نابود سازد، زیرا در غیبت حق بنده نیز داخل می باشد، یعنی باید از آن کسی که غیبتش صورت گرفته است، نیز آمرزش خواسته شود، ولی کجاست آن زبان و آن ایمان که شخصی در مقابل کسی قرار بگیرد و برایش بگوید که مرا ببخش که ترا غیبت کرده ام؟!

شاعری می گوید:
هست غیبت بــسان لحم اخیه      نخورد لحم اخیه مرد وجیه
بجز از ابله و ضریر و سفیه      ننماید شـــــره بلــحم اخــیه

نقيب الله همكار اصلاح انلاين در كابل*