تعریف شفقت:

شفقت از ترس گرفته شده است، کسی که بر کسی دیگری شفقت می کند به این معنی است که در مورد او ترس دارد؛ وقتی شخصی به شخص دیگری از روی شفقت نصیحت می کند، در حقیقت در موردش ترس دارد که نشود به او بدی برسد و یا عاقبت زشتی در انتظارش باشد. پس شفیق شخصی است که نصیحتگر باشد و بر صلاح کار نصیحت شده حرص و طمع داشته باشد.

در اصطلاح: راغب اصفهانی شفقت را به معنای توجه همراه با ترس تعریف کرده است، و ابن قیم اشفاق را به معنای نرم دلی و ترس آمیخته با رحمت ومهربانی در مورد دیگران تعبیر کرده است. از نظر او شفقت بلند ترین درجه خوف و رأفت ونرمدلی در حق دیگران است. و همچنان شریف گرگانی در تعریفات خویش شفقت را به مفهوم تلاش همه جانبه و توجه ویژه به دور کردن زشتی و بدی از مردم تعریف می نماید.