ته نقاب دمخه لری کړه بس زه به درته گورم
د نظر پروا ونکری جیب می ډک دسپلنو دی

وخت نه وخت په یارۍ باندې رنګا رنګ ټپې او مُصرۍ ویلي شوي دي چې ځنې یاري ستايي او د ژوندانه ټولې ښیګڼې په یارۍ کې لټوي او هر ځه ترېنه قُربان او صدقه کوي . خو ځینې بیا ټول کړاونه او ستونځې په یارۍ پورې تړي ګڼي او نورو ته هم لارښونه کوي چې له دې غذاب ځخه ځان وساتي. تاسو درانو لوستونکو ته د یارۍ په هکله په لاندې ډول لنډۍ وړاندې کوم او هځه به وکړم چې ډیرې لنډۍ برابرې کړم
**********  نوي  **********
چې د یارۍ مطلب د نه وؤ *** زما وده زړګۍ د ولې ویښه ونه
زما د مینې یار ملنــګ شو *** اوس به دیرې د ملنګانو لـــټومه
ما ویل یواځې زما یار يې *** د اختر ټال یې هر سړی د زنګوینه
یاره آینه دستمال د واخله *** نه د یاري کړم نه د نښې ګـرځومه
ما د یاري کله کوله *** ســــــر تور ولاړ وې له ښیرو د ویریدمه
ما ته له ډنډ نه خټه راوړه *** د اوسنۍ زمانې یار ترې وړه ومه
ستا د قسم په حُسن خپل وي*** که یار د بل وي ما ته راکړه ځوابونه
یار مې د جیګو غرو شپونکی دی*** ما ته به راوړي د وطن د غرو ګلونه
یار ته مې بد ولـــــي نه دي *** نا حــــقه زړه زما نه ولې بدوینه
که لیونی یې زما یار یې *** دا لیوانیان د کلي چا ایستلي دینه
ستا یارانه د ونې سیوری *** کله په کله په نورو خلکو وینه
مخ په قبله مې د یار کور دی *** لمنځ بهانه کړم د خپل یار دیدن کومه
***********  پخوانۍ  **************
عمر مې ټول غُربت کې تیر کړ *** یار مې راضا شو اوس بادشاه د وطن شومه
یار په یارۍ کې ضامن غواړي *** زه په پرادي وطن کې ځوک ضامن لرمه
وطن د یار سره مزاه کړي *** چې یار د نه وي ځه وطن ځه بې وطنه
ټګي د وکړه ټګه یاره *** د ستا کم اصله په یارۍ وشرمیدمه
خلک جوړه جوړه ګرځیږي *** زه مې د یار قبر ته ځم ژاړه راځینه
یاره راځه چې سره لاړ شو *** وروستۍ خبرې به سپینږیري خلاسه وینه
یاره وفا را سره وکړه *** که بې وافا شې زه به مړه له غمه شمه
یار مې په شنو سترګو مین دی *** زه به دا تورې سترګې چیرې بدلومه
لږ را نیږدې شه ښکلیه یاره *** چې د ښایسته سترګو دې وکړم دیدانونه
یار مې دُبۍ کې مسا فر شو *** نور به باقي عمر په غم کې تیره ومه
یار مې زرګر دې پیښور دی *** ما ته به جوړ کړي د سروزرو زنځیرونه
یاره قسم را سره وکړه **** که نزاولي مې ساتې در سره ځمه
یاري دې نه کوم ډاریږم *** د لرې لرې تماشې به دې کومه
یاري د جیګې جینۍ خواند کړي *** چې په ملا ماته شي تر ځټ خوله درکوینه
جینۍ وړوکي په یارۍ شوه *** لویه به نه شي لاس وهینې شوه مینه
مینه لــه مینې پیدا کـــــیږي **** په مینه مینه د کتم مین د کـــــړمه
مینه په تلو راتلـــو زیاتیږي  ***  کله راځــــــه کله به زه درځم مینه
مینه د نه ده سره لمبه ده *** په اندامونو مې خواره شوه ویې سومه
مینه د وکــړه رانه ولاړې  ***  وس به د بل کلــــي کې چیرته لټومه
مینه اول سـړی بادشاه کړي *** د ملنګۍ برخه بیا وروسته ورکوینه
اول د ویل چې را مین شه  *** اوس را ته وایې زړه د صبر کړه مینه
زه د په ځان باندې مین کړم*** تا بې وافا شوې اوس مې نه کړې ټپوسونه
مین د خدای ګناهګار نه دی  ***  په زیړو ګولـــو د هر چا مینه راځینه
په قدمو د خدای مین  کړم *** ما  ته په سپین میدان کې کیږده قدمونه
مینه د خدای او رسول ښه ده *** دا نورې مینې بې وافا تیرې به شینه
زه په مین سړي پوهیږم *** شونډې یې وچې رنګ یې زیړ اوښتئ وینه
ته مین نه یې نه دروغ وایې*** نه د رنګ زیړ دی نه د شونډې وچې دینه
چیرته مین سړی ولاړ  دی **** ساړه ساړه اسویلي کړي باد یې راوړینه
۲
که یارانه راسره نه کړې  ***  دُمره خو وایه چې مین در باندې یمه
عالمه مینه مینه نه شته  ***  سوداګــــري ده یو په بل یې خرڅوینه
زه د اوله ملنګ نه ومه *** په تا مین شوم اوس ملنګ د دُنیا شومه
مینې د داسې لیوانی کـړم  *** په لارو ځم لکه قصاب ګوتې شمیرمه
مینې د داسې لیوانی کړم  ***  په غرونو ګرځم خپل پردی نه پیژانمه
اخیر په خپله خدای مین کــړم  ***  ما په مینو پورې ډیر خندلي دینه
مینه د نه ده سره لمبه ده ***  زه د په وسوم خدای د نور درنه ساتینه
یو د غریب پیدا کــــــړم خدایه *** بل د مین په کبرجنه جینۍ کــــــړمه
زړګی مې دوه ځایه مین دی  ***  یوه یې وړه ده بله خوله نه راکوینه
مازدیګر لمونځ رانه قضا شو *** نوی مین وم په دیدان نه مړیدمه