د اوبو نظم- د رحمان بابا له دیوان څخه
لمړی کتاب ۱۳۸لمبرنظم، د (ي )توري رديف
هر چې کښت ېې په باران و په سیلاب وي++ دهغو عمر به واړه په عذاب وي
هغه ملک چې په کښې سیند و رودبار نه وي++ دهقانان به ېې همه خانه خراب وي
وآسمان ته به ېې سترګې وي ختلې++ د باران له انتظاره به بېخواب وي
لکه څوک چې کړوي ېې په کړهي کې++د هغه ماهي په طور به کباب وي
لا به کله بارانونه پرې نزول شي++ چې نخیل و زراعت به ېې سیراب وي
همیشه له خدایه خواست د اوبو کاندي++ +که ېې چرې خواست په عمر مستجاب وي
لکه تل چې ېې په زوږ د اوبو غوږ وي++ +هومره غوږ ېې نه په چنګ نه په رباب وي
که همه عمر باران ورباندې ووري++ لا ګرمي ېې په صورت کښې د آفتاب وي
د ګرمۍ و د خشکۍ له دهِشته++ د افتاب په څیر ګمان ېې په مهتاب وي
د اوبو له ډېرې ډېرې قیمتئ !؛ !!؛!!!نه+++لرګي لوښي ېې مردار په منجلاب وي
فرق د پاکو د ناپاکو اوبو نه کړي+++که اوبه ېې ګډې-وډې په پیشآب وي
د اوبو په غلا! چې ورشي، نه جاروځي +++که ساکن د خانقاه! و دمحراب !وي
د اوبو په وېش چې ورشي انصاف نه کا+++ که په لاس ېې ورقونه د کتاب! وي
د اوبو ثواب ېې نه کېږي له لاسه+++ که په ګوټ اوبو ېې عین د حج! ثواب وي
د باران امید ېې نه کیږي له خدایه+++ که يي شپه و ورځ په سر باندې سحاب !وي
پليتي به ېې له تنه څه رنګ درومي+++ چې اوبه په کښې نایابې تر ګلاب وي
هېڅ ېې مه پوښته له غسله له اودسه++ چې یو څاڅکی پرې ګوهر غوندې نایاب وي
په سبب د ډیره ډیره تَیمُمه !++ همیشه ېې سپیره ژیره په تراب !وي
د للمي سړي په مخ کښې وي اب چیرې++++ هغه خلق چې بیآب وي نو بې-آب وي!
په آبئ کښې لا هم وي خونه ویرانه++ هغه کلی چې د بل کلي پایناب وي
یُو به نه سي هیڅ بری له سری ورخه++ پاییناب !سړی که زویه د ارباب!! وي
سم حساب له عزیزانو کله مومي++ تل تر تله د بل لاندې حساب وي
نه طاقت د بد ویل لري نه صبر++ لکه مار په ملا وهلی پیچ و تاب وي
نه ېې مرګ نه ېې فتنه له لاسه کېژي++ لاس تړلی د خپل شرم !په طناب وي
چې ېې زیست یا ېې روزګار په تحمل شي++ همیشه ېې له بد په اجتناب وي
که یوه بده وینا ېې له خُلې ووځي ++ هغه دم ېې پخپل ځان باندې عِتاب وي
هسې شان سړی تېری! ورباندې وکړي++ چې په عمُر نه د سوال نه د جواب وي
همسایه!!! او چربکار ېې پښتانه شي+++ او په اصل به موچي یا به قصاب وي
ملایم ویل اثر ورباندې نه کړي++ چې په زړه کښې ېې نه شرم نه حجاب وي
لکه دیو وي د سړیو په صورت شي++ ګمان کړې چې سړی دی، دی دَواب وي
په هیڅ رنګ له بد خویه نه جار وځي++ هسې مست د جاهِلیه !په شراب وي
چې اشراف! د هسې خِرسو په لاس کښیوزي++ ترو خلاص به ېې له خونه په کوم باب وي
هسې رزق دې خدای هیچا لره ورنه کا ++ که په رزق د چا په هسې رنګ اسباب وي
تر دا هسې زمیندارو هغه ښه دی++ چې نوکر د یوه تور کافر کلاب وي
نوکري د یوه سپي ورلره شه ده ++ هغه پریژده چې لا نوم ېې د نواب!! وي
د خشکئ له غمه قوم د رحمان خوښ دی++++ که رفتن ېې له جهانه په شتاب وي
ډاکټر حمیدالله زړهءور صاپي
