تعامل با كفار: همزيستي و يا همزدايي؟

سوال: دوست دارم حكم شريعت اسلامي را در باره شخص مسلماني كه با دشمنان دين و ميهنش معاملات تجارتي يا اقتصادي و يا … انجام مي دهد و سودي عايد دشمن مي گردد، خواه اين معامله هنگام جنگ باشد و يا هنگام صلح، بيان بفرماييد.

جواب: شكي نيست كه انسان مسلمان، مامور و ملزم به مجاهدت با دشمنان دين و ميهنش با هر نوع جهادي كه در توان دارد مي باشد، خواه آن جهاد با دست، زبان، قلب و يا با قطع رابطه باشد، هرچه كه دشمن را ضعيف و شوكت و ابهت آن را بشكند، بر مسلمانان واجب است كه به اندازه توانايي خود و در حدود امكاناتي كه در اختيار دارد نسبت به آن اقدام نمايد و به هيچ عنوان جايز نيست كه شخص مسلمان ياور و پشتيبان دشمن ديني و ملي خود باشد، خواه اين دشمن يهودي باشد يا بت پرست و نصاري و يا غيرآن.
فرد مسلمان تا جايي كه مي تواند بايد در برابر دشمناني كه مي خواهند حقوق او را پايمال و نسبت به او هتك حرمت روا دارند بايستد، هركسي با دشمنان خدا، دشمنان دين و دشمنان كشور خود، دوستي نمايد  واز آنان حمايت كند، از زمره آنان خواهد بود، همانطوري كه خداوند متعال مي فرمايد:
و من يتولهم منكم فانه منهم. (سوره مائده آيه 51)
يعني و هركسي از شما آنها را به دوستي گيرد از آنان خواهد بود.
هركسي با قلب، زبان، معامله ، مال و يا هرراه و روش ديگري، با آنان دوستي كند، از زمره آنان خواهد بود و از جمله آنان به شمار مي آيد و اين همان چيزي است كه قرآن در موارد متعددي ما را از آن برحذر داشته است و كساني را كه با كافران دوستي مي ورزند، بخشي از آنان به شمار مي آورد و مي فرمايد:
والذين كفروا بعضهم اولياء بعض (سوره انفال آيه 73)
و كساني كه كفر ورزيدند ياران يكديگرند.
فرد مسلمان با شخص كافر، و فرد نيك با شخص بد دوستي نمي كند و هرگاه دوستي كند، اين امر دليل نقض ايمان او يا نشانه زوال مسلماني اوست و چنين حالي نوعي رده و بازگشت از اسلام است. اگر فرضاً شخص مسلمان نتواند به وسيله شمشير قدرت، با دشمنانش مبارزه كند، حداقل بايد از طريق قطع ارتباط با آنان به جهاد و پيكار بپردازد و نبايد از لحاظ اقتصادي، مادي و يا تجاري مسبب سود و منفعت آنان گردد، زيرا هر دينار، ريال، دالر و يا هرروپيه اي كه از جانب او، عايد آنان گردد به اين معناست كه به آنان فشنگ و هزينه آن  را داده است كه بعداً همان فشنگ سينه و يا قلب مسلماني را هدف قرار خواهد داد.
وقتي يهود كمك هاي مالي خود را در امريكا و ساير جاها جمع مي كنند شعارشان پلاكارد مشهوري است كه نوشته است با پرداخت يك دينار، عربي (مسلمان) را خواهي كشت، بنابرين، مال، همان چيزي است كه با آن مي توان سلاح كشنده را خريداري كرد و … پس هرگاه به مشرك، كافر و يا فاجري كه درحال جنگ با مسلمانان هستند، كمك بكني در واقع با آن كمك مسلماناني را به قتل رسانده اي و اين يكي از گناهان كبيره مي باشد.
و من قتل نفساً بغير نفس او فساد في الارض فكانما قتل الناس جميعاً . (سوره مائده آيه 32)
يعني هركس كسي را جز به قصاص قتل يا به كيفر فسادي در زمين بكشد چنان است كه گويي همه مردم را كشته است.
و من يقتل مؤمناً متعمدا فجزاؤه جهنم خالداً فيها و غضب الله عليه و لعنه و اعد له عذاباً عظيما. (سوره نساء آيه 93)
و هركس عمداً مؤمني را بكشد كيفرش دوزخ است كه درآن ماندگار خواهد بود و خدا براو خشم مي گيرد و لعنتش مي كنند و عذابي بزرگ برايش آماده ساخته است.
فرض بر اين است كه مسلمان هيچگاه در جبهه دشمناش نيست و اگر ابراز حسن نيت نمايند آن را دروغ و فريبي بيش نداند، خداوند متعال مي فرمايد:
لتجدن اشد الناس عداوة للذين آمنوا اليهود و الذين اشركوا . (سوره مائده آيه 82)
مسلماً يهوديان و كساني را كه شرك ورزيده اند دشمن ترين مردم نسبت به مومنان خواهي يافت.
لذا بايد اين مسئله را خوب درك كنيم كه هر شخص مسلماني بايد به امت اسلامي و دين خود التزام داشته باشد و اين كمترين چيزي است … كه هركس نسبت به دين و هم كيش خود دارد … و يك امر فطري ميان ملتهاست … جنگ و نبرد با ديگران فقط با اسلحه نيست، بلكه بيشتر از آن است، يعني قطع روابط با آنان است.
هنگامي كه مشركان خواستند با پيامبر عليه السلام به جنگ بپردازند،  جنگ آنان نخست با اسلحه نبود، بلكه جنگ اقتصادي بود  وآن هم به وسيله قطع روابط كه پيامبر، ياران، اهل بيت و كساني را كه از طائفه بني مطلب و بني هاشم پشتيبان او بودند، مورد محاصره قرار دادند و با آنان خريد و فروش و ازدواج انجام نمي دادند و اين بدان معناست كه خود محاصره اقتصادي، نوعي جنگ است و بهتر است مسلمانان اين موضوع را كاملاً دريابند كه با هركسي كه دشمن خدا و دشمن مسلمانان باشد ترك روابط كنند چرا كه هر مسلماني چنين نباشد، به خدا، رسول الله  وگروه مسلمانان خيانت نموده اند.