به سرعت تحت تأثیر مناظر شهوت انگیز قرار می گیریم!

سوال_ من یک دانش آموز دبیرستان هستم. دین را دوست دارم، و به عبادت روی می آورم، ولی یک مشکل دارم و آن این که با دیدن هرگونه مناظر شهوت انگیز به سرعت تحریک می شوم و عکس العمل نشان می دهم، و قادر به کنترل خود نیستم، و این قضیه موجب می شود که به خاطر زیاد غسل کردن و شستن لباس های زیر در مشقّت و سختی قرار گیرم. آیا حضرت عالی یک راه حلّ فوری برای این مشکل دارید، تا من بیشتر بتوانم حافظ دین و عبادت خود باشم؟

نویسنده: دکتر یوسف قرضاوی

جواب_ اولا”، به این سوال کننده جوان به خاطر نگرش محکم دینی که دارد، تبریک می گویم؛ و از او می خواهم که تمسک و توجه کامل به دین داشته باشد و خود را از همنشینان بد دور سازد، و در مقابل جریان مادیگری و بی بند و باری که بسیاری از جوانان ما را فاسد نموده است، ایستادگی نماید، و به ایشان بشارت می دهم که در زمره هفت گروهی است که زیر سایه لطف و رحمت خداوند قرار دارند، در روزی که هیچ سایه ای جز سایه او نیست، مادامی که با این شیوه در طاعت و عبادت پروردگار نشو و نما یابد.

ثانیا”، به سوال کننده توصیه می کنم که به پزشک متخصص مراجعه نماید، چه بسا مشکل ایشان یک مشکل اندامی محض باشد که با تجویز دارو توسط پزشک حاذق، این مشکل برطرف گردد. خداوند متعال می فرماید:

(فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّکْرِ إِن کُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ )

” اگر نمی دانید از عالمان بپرسید. “

پیامبر (ص) می فرماید :

( ما انزل الله داء الا انزل له شفاء )

” خداوند بیماری و دردی را نفرستاده جز این که شفایی برای آن فرستاده است.”

ثالثا”، به این سوال کننده عزیز سفارش می کنم که در حد توان از حضور در مکان های شهوت انگیز و مشکل زا اجتناب ورزد. برهر مسلمانی واجب است که خود را در معرض سختی قرار ندهد، و هر دردی را که از آن بادهای فتنه بر نفس و دین می وزد، مسدود نماید. حکما گفته اند : ” عاقل کسی نیست که علاج واقعه را بعد از وقوع بکند، بلکه عاقل کسی است که علاج واقعه را قبل از وقوع بکند. “

از جمله اخلاق صالحان این بوده است که از ترس فرو افتادن در حرام از شبهات اجتناب می ورزیده اند، و از ترس وقوع در شبهات از بعضی مباحات دوری می جسته اند.

در حدیث آمده است :

( لا یبلغ عبد المتقین حتی یدع ما لا بأس به مخافه ما به بأس )

” بنده به مقام پرهیزگاران نرسد مگر از آن چه مباح است، از بیم ارتکاب آن چه مباح نیست، صرفنظر کند. “

رابعا” نمی توان گفت تمامی آن چه پس از مشاهده مناظر شهوت برانگیز، از انسان خارج می شود، منی است تا غسل بر آن واجب باشد، چه بسا منی، با مذی_ که مایع سفید رنگ و رقیق و چسبنده است و هنگام ملاعبت، یا مشاهده هر نوع محرکی، یا تخیل روابط جنسی، بدون شهوت و جهش و سستی اندام از انسان خارج می شود به طوری که گاها” بیرون آمدن آن هم احساس نمی شود_ اشتباه نشود. این مذی، حکم بول را دارد، و فقط موجب باطل شدن وضو می شود ولی موجب غسل نمی باشد، بلکه از رسول اکرم (ص) روایت شده است که رخصت داده اند لباس و جایی که به مذی آلوده شده در عوض شستن، فقط بر آن آب پاشیده بپاشند.

از سهل بن حفیف روایت شده است که می گفت : من در مقابل مذی رنج و سختی بسیار می کشیدم، بدلیل این که بسیار غسل انجام می دادم. این موضوع را به عرض پیامبر (ص) رسانیدم، ایشان فرمودند:

( انما یجزیک من ذلک الوضوء )

” برای آن فقط وضو لازم است. “

گفتم : ای رسول خدا، وقتی لباسم بدان آلوده می شود چه کار کنم؟ فرمود:

” کافی است که یک مشت آب برداری و به هر جایی که به مذی آلوده شده بپاشی. “

ابوداود و ابن ماجه و ترمذی این حدیث را روایت کرده اند و گفته اند که حسن وصحیح است. شکی نیست که پاشیدن آب از شستن آسان تر است و آن نوعی تخفیف و آسان گیری است از جانب خداوند نسبت به بندگانش. در چنین مواردی که تکرار غسل یا شستن سختی و حرج به بار می آورد، چنان که خداوند متعال می فرماید :

( ما یرید الله لیجعل علیکم من حرج ولکن یرید لیطهر کم ولیتم نعمه علیکم لعلکم تشکرون )

” خدا نمی خواهد بر شما تنگ بگیرد لیکن می خواهد شما را پاک و نعمتش را بر شما تمام گرداند باشد که سپاس او بدارید. “

————————————————–

منبع: فتاوای معاصر /

نویسنده: دکتر یوسف قرضاوی /

مترجم: دکتر احمد نعمتی / نشر احسان/ اصلاح انلاین