احادیث مربوط مسجد

1. از ابو هریره (رض) روایت است که گفت: پیامبر خدا (ص) فرمودند: ((نماز جماعت، از نماز در خانه و نماز در بازار بیست و پنج (25) درجه فضیلت دارد، اگر کسی از شما وضوء ساخته، و وضویش کامل باشد، و به مسجد بیاید، و غرض دیگری جز نماز خواندن نداشته باشد، در هر قدمی که بر می دارد، خداوند متعال یک درجه مرتبه اش را بلند می کند، و یکی از گناهان [صغیره] اش را می بخشد، تا اینکه به مسجد برسد، و چون به مسجد داخل گردید، در حالت نماز خواندن محسوب می گردد، و تا هنگامی که در جای نماز خود قرار دارد، ملائیکه برای او دعا کرده می گویند: الهی! گناهانش را بیامرد، الهی! براو رحمت کن، و این کار تا وقتی که بی وضوء نشود، ادامه می یابد)) (رواه البخاری 477)

2. از ابو هریره (رض) روایت است که گفت: پیامبر خدا (ص) فرمودند: ((اگر مردم بدانند که در آذان دادن، و نماز خواندن در صف اول چه فضیلتی است، اگر چارۀ دیگری جز قرعه کشی نیابند، بر سر آن قرعه کشی خواهند کرد، و اگر می دانستند که در نماز پیشین چه قدر ثواب است، در آمدن آن از یک دیگر سبقت می جستند، و اگر می دانستند که در نماز خفتن و نماز صبح چه قدر خیر و برکت است، و اگر به طور خذیده هم می بود، حتماً به آن خاضر می شدند)) (رواه البخاری 610)

3. از ابو هریره (رض) روایت است که گفت: پیامبر خدا (ص) به مسجد آمدند، شخصی به مسجد آمد و نماز خواند، و بعد از آن نزد پیامبر خدا (ص) آمد و سلام کرد، جواب سلامش را گفته فرمودند: ((برو و دو باره نماز بخوان، چون تو نماز نخواندی))، آن شخص رفت و مانند بار گذشته نماز خواند، باز پس آمد و بر پیامبرخدا (ص) سلام داد، ایشان فرمودند: ((برو و دو باره نماز بخوان، چون تو نماز نخواندی))، آن شخص رفت و مانند دو بار گذشته نماز خواند، باز بر گشت و بر پیامبرخدا (ص) سلام داد، فرمودند: ((برو و دو باره نماز بخوان، چون تو نماز نخواندی)).

و چون این سخن سه بار تکرار شد، آن شخص گفت: قسم به ذاتی که ترا به حق فرستاده است، نمازی را از این بهتر یاد ندارم، شما برای من یاد بدهید، فرمودند: ((وقتی که برای نماز خواندن برخاستی، تکبیر بگوی، و آنچه را از قرآن برایت میسر باشد بخوان، بعد از آن رکوع کن، و در رکوع آرام بگیر، بعد از آن سر خود را از رکوع بالاکن و راست ایستاده شو، بعد از آن سجده کن و در سجده آرام بگیر، بعد از آن سرت را از سجده بر دار و آرام بنشین و همین کار را در تمام نمازت مراعات کن)) (رواه البخاری 757)

گرفته شده از رحمه الباری (رحمه الباری ترجمه مختصر صحیح بخاری شریف است)