د ربیع الاول د میاشتې په پیلیدو سره د نړۍ په یو شمېر هېوادونو کې دپیغمبر اکرم ( صلی الله علیه وسلم ) د تعظیم او توقیر په موخه په ډېره لیوالتیا سره د مولد لمانځغونډې پیلېږي، او په دې ورځو کې په عامو لارو او سرکونو کې ملي بیرغونه رپېږي، خو د مولد النبي (صلی الله علیه وسلم) دغه ناخبره مینه وال پر دې نه پوهیږي چې :

آیا د بشریت د دغه ستر ناجي او د ټول انسانیت دستر لارښود حق یوازې په حفل لمانځلو سره اداء کېدلای شي ؟

آیا ددغسې محافلو تجلیل او د لمانځغونډو دائرول به د یهودو او نصاراؤ سره بشپړ مشابهت او مماثلت نه وي چې هغوی يې د کرسمس

(Christmas) ورځ لمانځي؟
آیا اسلام مونږ ته دا حق راکړی دی چې په دین کې بدعت وکړو، په اسلامي شریعت کې لاس وهنې او د هغه د مولد ( زېږون ورځ ) په جشنونو سره ولمانځو ؟

مسلمانان چا دېته مجبوره کړیدي چې غرب خپل مخکښ او لارښود وګڼي، دوی دی زمونږ پر سپېڅلي پیغمبر ملنډې ووهي او مونږ مسلمانان دې بیا هم د هغوی خرافاتې تجربې وازمایو، او د کرسمس په څېر دې لمانځغونډې وکړو؟

دپیغمبر مقام او منزلت:
د نړۍ یو لړ مسلمانانو لا تر اوسه خپل پیغمبر ( صلوات الله علیه وسلم) په رښتیني توګه سره نه دی پېژندلی، او د هغه په عالي قدر او لوړ منزلت لا نه دي پوهیدلي.امام ابنَ القيم (رحمه الله ) فرمايي: “إن عموم العالمين حصلَ لهم النفعُ برسالته، أما أتباعه: فنالوا بها كرامة الدنيا والآخرة”.

د نړۍ ګردو خلکو ته د خوږ پيغمبر په راتګ سره ګټه رسیدلې ده، خو دومره ده چې د هغه پیروان په دنیا او آخرت کې له عزت او کرامت څخه برخمن شویدي.
اوحسنُ بن الفضل په دې اړه وايي: لم يجمع الله لأحد من الأنبياء اسمين من أسمائه إلا للنبي صلى الله عليه وسلم، فإنه قال فيه: “بالمؤمنين رؤوف رحيم”، وقال في نفسه: “إن الله بالناس لرؤوف رحيم”، حتى الجماد يا بني أحبه، فما بالنا نُعرضُ!

لوی پرودګار بل هېڅ پیعمبر ته خپل دوه نومونه یو ځل نه دي ذکر کړي، مګر یوازې او یوازې خپل خوږ پیغمبر محمد ( صلی الله علیه وسلم ) ته، لکه چې لوی پروردګار په سورت توبه کې په 128 آیات کې فرمايي:(( لقد جآءکم رسول من أنفسکم، عزیز علیه ما عنتم حریص علیکم بالمؤمنین رؤوف رحیم)).

الله تعالی د خپل ځان په هکله هم د دغه دوو نومونو ( رؤوف او رحیم) یادونه کړېده،لکه چې د سورة التوبه په 117 مبارک آیت کې فرمائي: ((لقد تاب الله على النبي والمهاجرين والأنصار الذين اتبعوه في ساعة العسرة من بعد ما كاد يزيغ قلوب فريق منهم ثم تاب عليهم إنه بهم رؤوف رحيم )). الآیة .

د پیغمبر سره د بندګانو او نباتاتو مینه :
نه یوازې زمونږ پیغمبر پر بنده ګانو باندې زړه سوانده او ګران ؤ، بلکې پر حیواناتو او نباتاتو باندې هم قدرمن ؤ، لکه په یو روایت کې راځي: لما فقده الجذع الذي كان عليه يخطبُ حنَّ إليه وصاحَ، فنزل إليه فاعتنقه، فقال صلى الله عليه وسلم: “لو لم أعتنقه لحنَّ إلى يوم القيامة”.

یو ځل د خرما ونې، هغه چې ده به ورته تکیا کوله، په ژړا پیل وکړ، او د نبوي فراق او بېلتون له کبله د ونې ډډ نور چوپ پاتې نشو، تر دې چې زمونږ مهربانه پیغمبر دغه ونه په غېږ کې نیسي،او بیا فرمايي: که مې غاړه نه وای ورکړې، نو تر قیامته پورې به تاسې د دې ونې ژړا او انګولا اورېدله .نو کله چې نبات ورسره مینه لري، نو پر مونږ څه شویدي چې ورسره په زړه کې او په ښکاره مینه ونلرو ؟

پیغمبر ته د کنځل مارو عقاب او سزا :
زمونږ د پیغمبر احترام پر مونږ فرض دی، الله تعالی د پیغمبر حقوق امت ته ورپېژندلي دي، او د اسلام دښمنه څېرو د سپکاوي پر وړاندې يې حتی که مسلمان هم وي، یو لړ عقوبات وړاندې کړیدي او جزا يې قتل ګرځولې ده، امام ابن تیمیة (رحمه الله) پخپل کتاب «الصارم المسلول على شاتم الرسول صلى الله عليه وسلم» کې ویلي دي، او په ګڼ شمېر دلایلو سره يې دا مسئله په ډاګه کړېده او فرمايي: إن مَن سَبَّ النبي صلى الله عليه وسلم من مسلم أو كافر يجبُّ قتله.. هذا مذهب عامة أهل العلم.

د ګردو اهل علمو په وړاندې هر هغه چا چې زمونږ خوږ پیغمبر ته سپکې خبرې او کنځلی وکړې، که هغه مسلمان وي او که کافر وي باید ووژل شي.

باید د خپل پیغمبر څخه د دفاع په خاطر دکنځل مارو هېوادونو تجارتي توکي وانخلو،او بشپړه مقاطعه ورسره وکړو.

پر خپل خوږ پیغمبر ( صلی الله علیه وسلم) باندې د درود ویلو څخه اساسي موخه او هدف یوازې د شونډو خوځول نه، بلکې اصلي هدف حرامو ته حرام او حلالو ته حلال ویل دي، او دټولو هغو څېزونو سره مینه چې هغه زمونږ پیغمبر به ورسره مینه کوله او له هغه څيزونو څخه چې هغه به ورڅخه کرکه کوله بیزارتیا غوره کول دي.

زمونږ پیغمبر هغه ستر شخصیت دی چې لوی پروردګار مونږ مسلمانانو ته په هغه باندې د درود ویلو امر کوي او فرمايي: (إنَّ الله وملائكته يصلون على النبي يا أيها الذين آمنوا صلوا عليه وسلموا تسليمًا) (الأحزاب:56).

ترجمه: لوی پروردګار (د خپلو مقربو ملائيکو پر وړاندې) او د هغه ملائېکې د پیغمبر ثناء او یادونه کوي، نوای مؤمنانو! تاسې هم پر هغه درورد ووايئ.
د پیغمبر سره مینه د حلوا په وېشلو کې نه ده:

دخوږ پیغمبر سره د مینې ښکارندوینه هېڅکله هم ددې معنا نه افاده کوي چې پر خلکو حلوا ووېشو، یوازې دمینې څو ترانې او اشعار زمزمه کړو، بلکې د هغه سره مینه باید په زړه کې وساتو، د هغه شمائل او ښکلي مواصفات پخپل ژوند کې را ژوندي کړو. په اوسني عصر کې د ټولو فتنو څخه یواځینۍ د خلاصون لاره د هغه په څېر په ژوند تېرولو کې ده.

که مونږ په رښتنیني توګه د خپل پیغمبر ( صلی الله علیه وسلم) سره دمینې دعوا لرو، نو بیا ولې دهغه د سنتو سره مخالف او مغایر کارونه تر سره کوو؟

دهغه د شریعت سره ولې دښمني لرو ؟

پر نبوي منهج او تګلارې سره ولې خپلې ژوندنیزې پرېکړې نه کوو؟

په رښتیا سره چې نن مونږ مسلمانان د محبت په دغه دعوا کې څومره درواغجن یو!!!
لوی څښتن تعالی د سورة آل عمران په 31 آیت کې داسې فرمايي: (قُل إِن كُنتُم تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحبِبكُمُ اللّهُ وَيَغفِر لَكُم ذُنُوبَكُم وَاللّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ) .

ترجمه: ورته ووایه ( ای پیغمبره) که تاسې دلوی څښتن تعالی سره رښتیني مینه لرۍ، نو زما ( پیغمبر) په پټه او ښکاره سره پیروي وکړئ، الله به له تاسې سره بې کچې مینه وکړي، ستاسې ګناهونه به دروبښي، او لوی پروردګار ډېر بښونکی او مهربان دی.
پورتنی آیت د هر هغه چا په هکله چې د نبي کریم ( صلی الله علیه وسلم ) سره د میني او محبت دعوا کوي، په ډاګیزه توګه پرېکړه کوي چې باید د خپل نبي په ټوله معناسره اطاعت وکړي، له بدو څخه ځان مبرا او بیزاره او د نېکیو په زیور ځان ته ښکلا ورکړي،که داسې ونه کړي نو په خپله درواغجنه دعوا کې دی تجدید نظر وکړي .
لوی څښتن تعالی د سورة النساء په 65 آیت کې فرمائي: (فَلاَ وَرَبِّكَ لاَ يُؤمِنُونَ حَتَّىَ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَينَهُم ثُمَّ لاَ يَجِدُوا فِي أَنفُسِهِم حَرَجاً مِّمَّا قَضَيتَ وَيُسَلِّمُوا تَسلِيماً )).
ترجمه: دوی ترهغه پورې په رښتیني توګه سره نشي مسلمانیدلای تر څو پورې چې دوی ستا پر پرېکړه او فیصله باندې راضي نشي، او له پرېکړې وروسته ستاد پرېکړې پر اړه په زړونو کې څه ونه لري، او په ټوله معنا سره اسلام ته غاړه کېږدي.

پورتني آیت کې لوی پروردګار پخپل ځان باندې قسم یادوي چې دوی تر هغې پورې په رښتني سره ایمان نه راوړي تر څو پورې چې دوی پخپلو ژوندنیزو چارو کې د ورپېښو کشالو او خصوماتو په هکله تاسې د فیصله کوونکي په توګه سره ونه مني،او ستا له مړینې وروسته ستا پر تګلاره ولاړ نشي، او ستاسې له فیصلې وروسته دوی زړه تنګي نشي، تر هغه پورې چې دوی داسې صمیمي ژوند پیل کړي چې د ژوند په هره چاره کې اسلام ته اولیت ورکړي.

دپیغمبرصلی الله علیه وسلم مینه والو ته زیری:
د پیغمبر مینه والو ته زیری ورکوو، چې دوی به په جنت کې د خپل خوږ پیغمبر (صلی الله علیه وسلم) سره وي، لکه په یوه روایت کې راځي چې :
جاء أعرابي إلى النبي (صلى الله عليه وسلم ) فقال: متى الساعة؟ قال رسول الله (صلى الله عليه وسلم ): “ما أعددت لها؟”، قال: إني أحبُّ اللهَ ورسوله، قال: “أنتَ مع من أحببت”..
یو کوچی سړی یو ځل پیغمبر اکرم ( صلی الله علیه وسلم) ته راغی او ورته يې وویل چې: قیامت کله دی؟

هغه ورته وویل: چې تا څومره ورته آمادګي نیولې؟ هغه ورته وویل: چې زه خو د لوی الله تعالی او د هغه د رسول سره مینه لرم، نو بانډه چي ته يې وویل: ته به د هغه چا سره يې له چا سره چې مینه لرې .

هو! په همدې مینې سره به د حوض کوثر د اوبو څښلو امتیازتر لاسه کوو، هغه اوبه چې په یو ځل څکلو سره به بیا هېڅ کله تنده نه رامنځ ته کېږي.
د ارادې څښتن:

ای لویه پروردګاره! مونږ د محمد ( صلی الله علیه وسلم ) اامتیان پر دې شاهدي او ګواهي ورکوو چې زمونږ پیغمبر د ارادې او قوي عزم څښتن ؤ، چې د پرېکړې وروسته په خپله اراده او پرېکړه کې بیر ته نه شاته کېده، او تردد يې نه پېژانده، او له همدې کبله يې وکولای شول چې په ۲۳ کلونوکې ټولو نړیوالو ته د سولې او نجات پیغام ورسوي، خپل امانت يې اداء، ټول امت ته يې نصیحت وکړ، مونږ يې په سمه لار پرېښودلو اوبیا زمونږ څخه رخصت شو.
جهان شموله هستي:

نړۍ دې پر دې وپوهېږي چې بیا به هېڅ کله هم د هغه په څېر ستره هستۍ دې نړۍ ته سترګې خلاصی نه کړي، د نړۍ تاریخ له دې عاجزه دی چې یو ځل بیا د هغه په څېر یوه جهانشموله هستي دې نړۍ ته وروپېژني، اوس د نبوت درواز ه بنده ده. په نړۍ کې په هر چا چې یو ښه صفت وینو، باید پوه شو چې دا صفت زموږ په پیغمبر کې هم شتون درلود، خو څه فکر کوۍ چې د نړۍ دا ټول ښه خصلتونه په یوانسان کې را جمع شي، نو دا به څومره خوږ او ستر شخصیت وي؟

هغه سره له دې چې رسول ؤ، پر دې برسیره دلوی څښتن تعالی څخه وروسته ډېر مهربانه، او رؤوف ؤ، هغه چا ته به يې هم بښتنه کولوه چا چې به د هغه حق تلفي کړې وه، هغه چا ته يې هم په ژوند کې بښنه وکړه چاچې نوموړی له خپل ګران ټاټوبي او پلرنۍ خاورې څخه راوشاړه، پر بې وزلو ډېرمهربانه او هېڅ کله هم پر یتیم نه دی قهرېدلی،هېڅ سوالګر او خادم يې نه دی رټلی، هېڅ مخلوق يې نه دی وهلی او هېڅ ساکښ يې نه دی زورولی، بلکې هغه څوک ؤ چې دښمنانو به يې هم مینه ورسره کوله.
وصلی الله علیه و علی أله و صحبه و من سار علی نهجه الی یوم الدین.

سرچینه: د المجتمع مجله
لیکنه او راټولنه: محمد خالد (ملکزی)