(1) محروم شدن از پاداشی که بر انفاق در راههای خیر مرتب می شود.
(2) بخل سبب ضعف ایمان می شود؛ زیرا که در این کار نسبت به الله متعال بد گمانی صورت می گیرد.
(3) مردم نسبت به او کراهیت پیدا می کنند، شخص بخیل در نزد قریب ترین افراد هم زشت و مکروه قرار می گیرد مانند همسر، فرزندان و اقرباء حتا تا جایی خواهد رسید که آنها تمنای مرگش را کنند.
(4) سبب محرومیت و تنگی در رزق می شود، چنانچه که انفاق سبب زیادت و فراخی رزق می شود.
(5) افتادن در گناه، به سبب اینکه بخیل چیزی را منع می کند که بر وی فرض است.
(6) محروم شدن بخیل از لذتهای مباح دنیا، زیرا بخیل خودش هم از این لذتها مستفید نمی گردد وخود را محروم نگهمیدارد.
(7) از ضررهای دنیوی ای که متوجه بخیلان می شود آن است که اموال ودارایی شان به سبب سرقت، غصب، حقد وکینه وغیره، در معرض نابودی قرار می گیرد.
(8) بخل سبب کشف و تبارز عیوب انسان برای مردم می شود.
(9) حرص بر این که مال خود را به تمام بازارها برساند تا مال زیادی جمع کند در حالی که بسیاری از بازارها در معرض خطر قرار می داشته باشد.
(10) بخل باعث چندین صفت زشت دیگر می شود که یکی صفت دیگری را تولید می کند مانند جهل، حسد، بد گمانی وغیره.
(11) بخل صفتی است که در شأن اهل اسلام نیست، بلکه بخل صفتی است که یهود بدان مشهور است.
(12) بخیل و شحیح در معرض حساب وکتاب سخت اخروی قرار می گیرند بخصوص که بخل شان تا جایی برسد که حقوق الله را اداء نکنند.
(13) بخل صفات انسانی را محو و صفات حیوانی را در انسان زنده و راسخ می سازد.
(14) بخل سبب به هم خوردن روابط در میان مردم می شود وصلح را در میان آنها نابود می سازد.