پښتو متلونه ۲۰ – چ

ـ چي پردۍ لور ته ئې طمع سي ، يو من غوښه ئې کمه سي .
ـ چي پر لوړه ګرځي ، پر ژوره پرزي .
ـ چي پر کوي منډک دي ، يووې ، نودی په غووې .
ـ چي پلار ئې وز نه وي ويشتلی ، مور ئې غوز نه وي ويشتلی .
ـ چي پوڅی خورې ، متار به سهی .
ـ چي په جنګ کي …………….. غوړي ، نوم ئې سدو دی .
ـ چي په ځان کي ويني ، په جهان کي ويني .
ـ چي په پټه وي ، په ښکاره لنګيږي .
ـ چي په ناز لويږي ، په زيار زړيږي .
ـ چي په خره دي کار نه وي ، اشه مه ورته وايه .
ـ چي په خپله ئې وخورې غول به سي ، چي بل ته ئې ورکې ګل به سي .
ـ چي په مرګ ئې ونيسې ، په تبه به راضي شي .
ـ چي مېلمه ئې سوړسک خوري ، کوربه به څه خوري ؟ .
ـ چي په ډير ئې واخلې ، په لږ ئې مه خرڅوه .
ـ چي په ډله کي دوست نه وي ، مه پکښي کښېنه .
ـ چي په ډير حرص ئې غواړي ، هغه کم خوري .
ـ چي په زور ورسره نه وي برابر، د هغو د څنګه نه کښېني زړه ور .
ـ چي په کور کي غوړي مومي ، ليونی به غرو ته درومي .
ـ چي په نيمه شپه بېدار ئې ، که غل ئې زما يار ئې .
ـ چي پيلان کوي ، پيلخانې به هم کوي .
ـ چي پيلان لرې ، دروازه به لوړ ي ايږدې .
ـ چي تا وکړل ، ما وريبل .
ـ چي تر ملکه دي کړه ، نو دي ورکه کړه .
ـ چي ته راځې له هلکه ، زه په څلور مړونه وکم .
ـ چي تيار وي ، هغه يار وي .
ـ چي تېرسو ، هغه هېر سو .
ـ چي چرګ نه و ، آذان چا کاوه .
ـ چي چنګښي وای کور_ نرکی وای مقر .
ـ چي چنګښي وای غار ، ترکی وای کندهار .
ـ چي څوک دي ونه پوښتي مه ګډيږه .
ـ چي څه درپوري وينم ، ګوړي غوندي دي وينم، چي څه نه درپوري وينم ، هرګز دي نه وينم .
ـ چي ځوان وم د هري چټي يار وم ، چي زوړ سوم د خواري خواري پروړ سوم .
ـ چي حيا مي ځني نسي څه بلا مي ورته نسي .
ـ چي حج حج لرې ، يوخت به حاجي سې .
ـ چي خان ئې په ياران ئې ، چي ياران نه وي توري خاوري د بيابان ئې .
ـ چي خاوند ئې لېټۍ خوري د سپو بې څه احوال وي ؟ .
ـ چي خبر سي بې اثر ، ترينه پټه خوله بهتر .
ـ چي خدای ئې ورکوي ، پټل ئې يار دی .
ـ چي خدای کوي ، هغه به وسي .
ـ چي خر نه لري ، خر نه ارزي .
ـ چي د اختر کالي دي دادي ، د لو دا به دي کم وي ؟