تاريخ پوهان ليکي : دآدم عليه السلام  زيات اولادونه دخپلي مېرمني حوآء رضي الله عنها   څخه وزېږېده ، حواء رضي الله عنها   شل ځله اولادونه زېږولي دي چي هر ځل به يې يوه لور او زوى زېږول. دآدم عليه السلام  چي  به هر ځل غبرګولي اولادونه وزېږېدل دهغه اولادو سره به يې نکاح ورتړل چي بل ځل به زېږېدلي وه يعني په لومړى ځل چي به يې يو زوى او يوه لور په پيدا سوه نو زوى ته به يې هغه لور ورپه نکاح کړه چي بل ځل به پيدا سوې وه او په دغه ځل چي به لور پيدا سوه وهغه زوى ته به يې ورپه نکاح کړه چي بل ځل به پيداسوى وو.

هابيل اراده وکړه چي دقابيل دخور سره نکاح کړي خو څرنګه چي دقابيل خور ډېره ښايسته وه قابيل ددې کار څخه منعه وکړه او ورته وې ويل چي زه خپله خور تاته په نکاح نه درکوم ، آدم عليه السلام  چي په دغه موضوع خبر سو نو قابيل ته يې امر وکړ، چي خپله خور هابيل ته په نکاح ورکړي خو قابيل سرغړونه وکړه دآدم عليه السلام  امر يې ونه منئ خپله خبره يې ټينګه کړه بيا آدم عليه السلام  دوى ته وويل چي تاسو دواړه قرباني وکړئ دهرچا قرباني چي قبوله سوه دهغه خبره دي پلي سي ، دهغه وخت دقربانۍ دقبلېدو نښه داوه چي هر چا به قرباني وکړه نو په يودښت کي به يې کښېښوده که به داسمان دلوري څخه اور راغلى هغه قرباني به يې وخوړل هغه قرباني قبوله وه او که به يې ونه خوړل هغه قرباني قبوله نه وه ، په هرصورت دآدم عليه السلام  دامر سره سم دواړو قربانۍ وکړې ، هابيل چي دپسو رمه يې درلوده يو پسه يې دقربانۍ لپاره اماده کړ، چي دټولي رمې سر وو او قابيل کښت ګر وو په خپل زراعت کي يې يو پاته حاصل دقربانۍ لپاره اماده کړ، آخر دواړو خپله قرباني وړاندي کړه داسمان څخه اور راغلى دهابيل قرباني يې وخوړه خو دقابيل قرباني يې ونه خوړه يعني دهابيل قرباني قبوله سوه او دقابيل قرباني قبوله نه سوه ، قابيل چي داپيښه وليدل زيات په غصه سو او هابيل ته يې وويل : زه تا وژنم ددې لپاره چي ته زما خور په نکاح نه کړې ، هابيل ورته وويل : الله جل جلاله  دهغه کسانو قرباني قبلوي چي نېکان او پرهېز ګاران وي . لنډه داچي قابيل په دغه بدعمل لاس پوري کړ، او هابيل يې وواژه او ځان يې دهغه کسانو دډلي څخه کړى چي تاوانيان دي. الله جل جلاله  ددوى په اړه فرمايي :

وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ابْنَيْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبَا قُرْبَانًا فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِمَا وَلَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ قَالَ لَأَقْتُلَنَّكَ قَالَ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ (27) لَئِنْ بَسَطتَ إِلَيَّ يَدَكَ لِتَقْتُلَنِي مَا أَنَا بِبَاسِطٍ يَدِيَ إِلَيْكَ لِأَقْتُلَكَ إِنِّي أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ. (سورة مائده الايتان ٢٧ ، ٢٨)

 ژباړه : ولوله ! پر دوى باندي قصه ددوو زامنو دآدم عليه السلام  کله چي دوى دواړو قرباني وکړه ، ديوه څخه قبوله سوه او دبل څخه قبوله نه سوه ، (هغه يوه چي قرباني يې قبوله سوې نه وه ) وويل : خامخا به زه تا قتل کړم ، هغه بل ورته وويل : الله جل جلاله  دهغه چا قرباني قبلوي چي متقيان وي ، که تاماته لاس را وغځاوى چي ما ووژني زه تاته ددې لپاره لاس نه درغځوم چي تا ووژنم ، بېشکه زه دالله جل جلاله  څخه بېرېږم چي دټولو مخلوقاتو رب دئ.

په حديث شريف کي راغلي دي : دقيامت تر ورځي پوري چي هرڅوک په ظلم سره قتل وکړي نو په ګناه کي يې دآدم عليه السلام  دقاتل زوى ونډه سته ځکه دآدم عليه السلام  دغه قاتل  زوى وو چي دقتل کولو بنسټ يې کښېښودئ.