نکل | واسع ویب

د سپي او بيزو پاچهي ـ منظوم نکل

دغه او ورته نور ګڼ شمېر د ماشومانو منثور او منظوم نکلونه پر کوچنی ټکی کام www.kochnai.com هم لوستلای سئ. د يو ځنګل عادل باچا ؤ داسي زمری چي ډېر دانا ؤ تاج يو پر سر يې طلايي ؤ هغه نښان د باچهي ؤ زمری چ

ماشومانو کیسې

د ښامار هګۍ ـ منظوم نکل

د پخواني وختو کيسه ده درته راوړې مي خوږه ده په ليري پروت رنګين هيواد کي د ښايستو په کلي ښاد کي ؤ حکومت د عادلانو د مهربانو عاقلانو هغوی دېوال ؤ ګرځولی محکم او هسک يې ؤ تړلی دغه ديوال نه ؤ کلا و

ماشومانو کیسې

پنير که ورور ـ منظوم نکل

دوه موږکان ول راوتلي له خپل غاره دوی کښل بويان له تورې شپې بيا تر سهاره ستړي ول دواړه دغه ورونه بې حسابه باندي راغلې چي وه ورځ وږې خرابه غوږونه يې شک سول پاته نه سول دوی زهير پر يو ډېران کله چي يې ومو

ماشومانو کیسې

ول ول جانه او درې ايږان ـ د ماشومانو نکل

نکل: چي وه يوه کوچنۍ انجلۍ وه. د هغې نوم ملکه ؤ او دغه انجلۍ د ملکو په څېر ښايسته وه. خو د هغې عمل (چمونه) د ملکو په شان نه ؤ (ول). ولي چي هغه ډېره شوخه وه او زيات وختونه به يې د مور په خوله نه کوله.

ماشومانو کیسې

زمری او نانی موږک ـ د ماشومانو منظوم نکل

و لمر ته پروت ؤ يو زمری ښه ډوب بيده ؤ په خوب کي هم هغه پاچا د دې ځنګله ؤ په دغه حال کي يو موږک راغلی له غاره ځاغسته راځغاسته يې کړه پېل پر دغه لاره کوچنی موږک ؤ خپلي لوبي يې کولې کله خاموش چيغي به يې

ماشومانو کیسې

پاچا، وزير، غلام او ړوند سړی ـ منظوم نکل

د ښکار پر وخت په يو ځنګل کي يو پاچا سو د وزير او د غلام څخه جُدا درې واړه ورک سول ځغلول يې خپل آسونه يو خو پرېشان ول بل يې ستړي کړل ځانونه غلام لومړی ؤ چي يې وليدی يو پير په سترګو ړوند ؤ په فکرونو کي

ماشومانو کیسې

ننداره ده نندار ـ منظوم نکل

د شاګردانو امتحان ؤ په سالون کي څوک ؤ له يخه څوک له بيري په لړزون کي سرمعلم وويل پنځه دقيقې وخت سته تکليف که کوم د پوهاوي درسره سخت سته خپلي پوښتني اوس لا وکړئ اوس لا وخت دی بيا خاموشي غواړم او نور نو

ماشومانو کیسې

يا شل پيازه يا شل دُرې ـ منظوم نکل

د پخواني وختو کيسه ده نقل سوې د اولنو له خوا رشتیا ده بلل سوې په ليري پروت یوه هیواد کي يو مُلزم د محکمې له خوا اعلان سو پړ مُجرم بیا د سزا فيصله وسوه محکمه کي چي شل دُرې يا به شل پياز خوري عجله کي مُ

ماشومانو کیسې

کارغه او ګيدړه ـ منظوم نکل

وږی کارغه يو په هوا ؤ له زياتي وږي په ژړا ؤ خو بیا سو ځير(۱) مرغه دا تور کړکۍ وه خلاصه د يو کور کوټه خالي وه انسان نه ؤ ورته زيات وخت ځير دا کارغه ؤ د کوټي منځ کي پروت يو ميز ؤ ورته نظر د کارغه تېز ؤ