سید عبید الله نادر

د بیدارۍ وږمې | شعر – سید عبید الله نادر

د زړه په ســترګو ړندیدو نه ،نه لــیدل ښه دي له بې کیفــــیته خـــندا نه، ژړیــدل ښــــــه دي چې اشــــارو د زمــانې نه، عــبرت نه آوري بیا له دا هســــې اوریـــدو نه، کڼیدل ښــه دي چې په درست عمر، د چ

ښوونکی او زده کوونکی

زمونږ د وخت د مکتب استاذان!

زمونږ د وخت د مکتب استاذان د دې له پاره چې خپله ټیټه معلوماتي سویه وپوښي ،نو په صنف کې به یې وهل او ټکول زیات کول ،او زمونږ ډیر وخت د درس به هم په همدې کې ضایع شو ، او دا به د دې لامل وګرځیده ،چې د ش

شعر، لنډۍ، متل

د هجر شپې | شعر

د هجر شپـــي دي ، چې تــیریږي ته به کــــله راځې زړه می بی تا نه نه صـــبریږي ، ته به کــــله راځې بشـــره دې اوس هــم ، د خــیالونو په ټالو کې زانګي د فراق شـــپی دي چې اوږدیږي، ته به کـــله راځې د ا

ژوندلیک

د سید عبید الله نادر لنډه پیژندنه

سید عبید الله نادر د مرحوم سید نادر پاچا زوی دی ،او د کنړ د ساداتو د کورنۍ پوری اړه لري ،د دوی پلرونه او نیکونه له ډیری مودې راهیسي د لغمان د چارباغ په پاچا کلي کې اوسیدلي دي ،او سید عبید الله نادر پر

شعر، لنډۍ، متل

په څپو کې ژوند | شعر

چې راویښ له درانه خـــوبه، غــــــافلان کړم درسته شــــــــــــپه لــــکه بلبل ، په چغهار یم چې مې پوه په درد دل، صـــــاحـــبدلان شي زه په تال و سر د ســــاز کي، هــــــغه تار یم پاســـــــداري چې د

شعر، لنډۍ، متل

ګرفتار زړه | شعر

په کلنو ګر ځومه په ګـــــوګل کې ، خپل بیمار زړه خوبرویانو په فراق کې مې ، زخمي او ګرفتار زړه شپې او ورځې دي تیریږی په سو چونو اندیښنو کې د مو دوبه تیریدو هم نه صــــــــبریږی ،بیقرار زړه څو ک د حـــــ

کیسه

تابلو | کیسه | سید عبید الله نادر

د یو کلیوالي ښوونځي چې ودانۍ یې ډیره زَړه وه . د ودانی چار چاپیره دیوالونه ځینی ځایونه یي سوری وو . د ښوونځي به انګړ کې ماشو مان لوبیدل او خپله د تفریح موده یي تیروله. د ښوونځي ددیواله څخه بهر څو تنه

کیسه

په ږیره غولیدل | کیسه

وایي چي د سلیمان علیه سلام په زمانه کې یو مرغه د اوبو څښلو په نیت د یوی چیني په لور والوته خو مارغه د چیني په شاوخوا کې ماشومان ولیدل نو دومره انتظار یي وایست چې ماشوما د چیني نه ولاړ شي . کله چي مارغ

د ژوند راز او مهارت

د امید سترګې | ادبي ټوټه

ځان ته یې په هنداره کې وکتل ، خپل ببر سر او شلیدلي جامې یې ولیدې، څیره یې هیبتناکه وه ، د خپل ځانه څخه و ایریده، باور یې ونه شو چې ګوندې خپل ځان په هندارې کې ویني ،آخري مریضي ګانو هم ډیر خراب کړی وو ،

شعر، لنډۍ، متل

زه او خیال | شعر

چې ســـاقي په لاس کــــــــې راکړله ، جـــــــامونه رانه هیر یې کـــــــــړل ، د تیر عــــمر غــــــمونه کرۍ شــــــــــــپه ده ،او ټــــــــــولي ده ، د رندانو زه او خـــــیـال ،او د بد مســـــــــــ

بېلابېلې لیکنې

د زړه سوی نمجنو سترګو ، سوز او ګداز په هکله

د زړه سوی او سوز او ګداز په هکله ډیرو شا عرانو د معنی نه ډکی رنګیني مصرۍ او شعرونه وئیلي، او په ادبي نثرونو کې هم، د اوښکو ډکو سترګو ستاینه ډیره شوي، د اوښکو ډکو سترګو درلودل، یعنې خپل عا جزۍ درک کول،