تفریحي

د لیکوال او لیکوالي کیسه

څو كاله وړاندې يوه لیکوال راته ويل چي ناول ليكي. دا ناول د امير عبدالرحمن خان له پېر سره تړلى و. ليكوال د خپلي كيسې نژدې ډېري برخي زباني راته وويلې، څېرې يې لرلې، تلوسه يې لرله، د ليكلو توان او حوصله

د تنکي سهار وړانگې خپرې شوې وې؛ خو د تيارې خړه پرده لا پوره د لمر له ورين مخه نه وه پورته شوې. ښځې د پلتو(اورلګيت) ډبي ته لاس کړ: سولې بچۍهله پاڅه ناوخته دى. لور ته يې له پاڅېدو سره پرونۍ ورځ ورياده ش

د اتو زامنو مور

د عمر په ورستیو شپو ورځو کې وه، زړه نا زړه یې خپل کشري اتم زوی ته د واده کولو اراده وکړه. دا زوی پرې ډېر ګران و او پر هغه هم مور ګرانه وه، هلک د خپلې مور ډېر ښه خدمت کاوه. زلمی چې کله د خپلې مور له ار

عمومي کوڅه| طنز

د کوڅې په بر سر کې، د سپین ږيري سرکاتب صیب ګلاپ میر چې په ګل میر اکا مشهور و، د ټوخي غږ مې غوږونه وسکونډل او داسې ښکاریده چې کومه مهمه خبره کول یې راته غوښتل، خو زما زړه هم صبر ونه کړ او له سلام سره ج

سکندر چې دا فیصله واورېدله نو حیران شو!

یو ورځ مقدوني سکندر له خپلې واکمنۍ څخه یوې بلې لرې پاچاهۍ ته، چې د طلا په درلودلو يې ډیر شهرت درلوده په سفر ولاړ. ځایي خلکو یې په خپله ډیره مینه او تودو ولولو سره تود هرکلی وکړ او په زرینو لوښو کې و

ناوې څنګه لېونۍ شوه؟(طنزي لنډه کيسه)

کله چي ورا د زوم په کور راننوته، نو له دايرو سره يې دا بدله ويله: خور چيلم مو د چيني دی د خدای سپين رشتيا به وايو زوم تر ناوي فېشني دی. د شپې ناوخته چي د آئينه مصف وخت راورسېد او زوم د ناوي تر څنګ کښې

غني، غازی امان الله خان! طنز

طنز: زما د ماشتومتوب يو څو خبرې تر اوسه په ذهن كې ژوندۍ دي، يوه دا چې دا ټولو منلې وه چې دنيا د غوايه پر ښكر ولاړه ده، كله يې چې يو ښكر ستړى شي، هغه بل ته يې وغورځوي او بيا دنيا ولړزېږي او زلزله راشي.

ګرم بازار (لنډه کیسه)

ما له یوې سیمه ییزې او کلیوالې راډیو سره دنده لرله او په دغې راډیو کې مې د «ولس خبرې» خپرونه پرمخ وړله. د دې راډیو اورېدونکي ډېر وو. کلیوالو او د ولسوالۍ د بازار ټولو هټیوالو به دا راډیو ډېره په مینه

د الله ج شکر ادا کړئ چې نعمتونه یې دوام وکړي

ښځه د میړه په میز کیناسته ، قلم یې په لاس کې واخیست او ویې لیکل : په تیر کال کې مې د میړه د تریخي لرې کولو عملیات وشول . ددې مرض له امله څو میاشتې په کټ پروت وو ، عمر یې شپیتو ته ورسید ، او خپله هغه م

زاړه، خو ماشوم لاسونه

له پخلنځي د پخلي بوی راته، په ناهیلي غږ یې وویل: سړیه راشه ددې بوتل سر خو راته خلاص کړه. – لاسونه یې ونڅول، ږیره یې وګروله، دا خو زه هم نه شم خلاصولی. مسک شوم، اوږې مې پورته وخوځولې، له لومړي زور سره

د پرښتې نوم مې څه دی؟ کیسه

لنډه کیسه د مور په خېټه کې یې پوره نهه میاشتې تېرې شوې وې. څو شېبې ورسته یې دې نړۍ ته سترګې غړولې. د خپل خدای پاک حضور ته ورغئ، ويې ویل: – زما خدایه! خبر شوم، څو شېبې وروسته مې هغې نړۍ ته استوې، چې له