پیامد های مکارم اخلاقی در اصلاح فرد و جامعه
هر گاه در جامعه ای مکارم اخلاقی انتشار پیدا کند، پیامدهای خوب و رضایت بخشی را به بار خواهد آورد و در نتیجه بشریت شاهد شگوفایی و خوشبختی بزرگی خواهد گردید.
در جامعه ای که مکارم اخلاقی رشد می کند افراد آن دارای ویژگی های ذیل اند: از لحاظ جسمی، نیرومند؛ از لحاظ اخلاقی، متین و با وقار؛ از لحاظ فکری، روشنفکر؛ قادر به کسب؛ دارای عقیده ای سالم؛ عبادتی درست؛ مجاهد با نفس؛ علاقه مند وحریص به حفظ وقت؛ منظم در امور و سودمند برای دیگران؛ مسؤولیت شناس؛ منصف و عدالت پسند؛ خیرخواه دیگران؛ رحیم ومهربان و دارای همت عالی می باشد. شخصی که از اخلاق نیکو برخوردار است در میان مردم از احترام و اعتماد برخوردار می شود، مردم به گرد او جذب می شوند، انضباط در زندگی شخصی و خانوادگی اش حکمفرما می شود، وقتی که منضبط گردید دست آورد می داشته باشد و جامعه خود را از بلیات رهایی می بخشد، با حسن تدبیر برای پرابلم های کلان هم راه حل می جوید و دیگران هم با او در ادای رسالت خیرخواهانه اش همکار می گردند. تنها در این حالت است که می توان برای اهدافی دنیوی واخروی خویش برنامه ریزی موفقیت آمیز داشت و آن اهداف را فراچنگ آورد .
در خانواده ای که مکارم اخلاقی حکمفرما است در آن، از ارزشهای اسلامی پاسداری می شود؛ فرزندان مطابق این ارزشها تربیت میابند، حقوق زن و شوهر مراعات می گردد، در برداشتن تکالیف و رفع نیازها میان همه اعضای خانواده همکاری به وجود میاید، در نتیجه میان آنها محبت، همگرایی، احساس مسؤولیت و مسرت وخوشبختی پیدا می شود.
تنها در فضای تسلط اخلاق نیکو در خانواده همه اعضای آن احساس خوش بختی می کنند وبرای آینده خویش می توانند برنامه ریزی نمایند و برنامه های خویش را به کرسی نشانند و برای رسیدن به اهداف خویش تلاش پیگیر مملو از خوش بینی داشته باشند.
در جامعه ای مملو از مکارم اخلاقی، دعوتهای سودمند نشر می شود، با پستی ها و منکرات مبارزه می شود، به نیکیها و ارزشها تشویق صورت می پذیرد، به امور خیر اقدام می شود، تمام مظاهر زندگی رنگ اسلامی می گیرد، تکالیف هر فرد در روشنی اسلام روشن می شود، نظافت فردی و جمعی به طور همه جانبه اش، در ظاهر و باطن، مادی ومعنوی، گفتاری و کرداری مراعات می شود، در تمام عرصه های زندگی پیشرفت رخ می دهد، بساط رذیلت برچیده می شود، قلبها از حقد وکینه پاکیزه می گردند، احساس نظم پذیری تقویه می شود، وحدت ویکپارچگی گسترش میابد، خیر ونیکویی عام می گردد، حفظ صحت و بهداشتی جسمی و روانی به بلند ترین پایه اش می رسد، هرشخصی جایگاه خودش را در میابد. در نهایت جامعه ای ناب و مدینه ای فاضله اما واقعی به وجود میاید، حکومت به وظایف اصلی خویش عمل می کند و در پی آن پیشرفت و تمدن به وجود میاید و بشریت را از خیر و کرامت و ارزشهای خویش بر خوردار می گرداند.
